Met Karin in Coyoacán

Vanochtend werd ik goed wakker. Ik denk dat ik redelijk goed heb geslapen, ook al zijn de honden nog steeds irritant. Na wat oefeningen, schrijven, lezen en een douche ben ik wat berichtjes gaan beantwoorden en zo heb ik ook mijn review afgemaakt voor de film van gister.
Karin had zich verslapen en appte me ineens dat ze voor het Frida Kahlo museum stond. Ik had helaas geen tickets meer kunnen krijgen voor 12u, dus ik werkte verder aan school totdat we afspraken. In deze tussentijd kon ik ook mooi mijn kamer een beetje opruimen – decent maken in ieder geval; voor het geval we hier nog zouden gaan chillen.
Om 13h30 ben ik uiteindelijk naar het Frida Kahlo museum gekomen. In de zon stond Karin te wachten voor een lange rij wachtende mensen en een big hug was niet misplaatst. Het was op de een of andere manier erg normaal om Karin hier te zien. De laatste keer was in Olomouc in juni, waarna zij naar Ottawa was vertrokken en ik nog een paar weekjes naar Nederland ging voordat ik naar Mexico ging. Samen liepen we rond Coyoacán en ik heb haar letterlijk ALLE straatjes laten zien. Ik had met mezelf en haar afgesproken dat we zouden stoppen als het niet meer ging, maar eigenlijk ging het redelijk goed. We liepen naar de twee pleintjes, in de kathedraal, het tuintje ernaast, en zijn toen bij Flor de Viento een take-away gaan halen, waar we veel verder hebben gekletst. Ik nam de vis van de dag (om mezelf te trakteren op deze feestdag) en vroeg ‘is het glutenvrij en melkvrij?’ ‘jaja’ ‘okay, ja deze dan graag, maar zonder saus’ en zo gingen we op weg naar het eekhoorntjesbospark. Hier openden we onze maaltijdboxen en hebben lekker gesmuld – van drie hapjes, want toen kwam de politie ons vertellen dat we hier niet mochten eten. Dit wisten we natuurlijk niet, dus liepen zonder problemen weer uit het park en hebben het uiteindelijk opgegeten in Coyoacán centrum. Helaas was de vis ondergedoopt in saus en zat er sowieso gluten in, want na die drie hapjes was ik opgezwollen als een bowlingbal. Maargoed, het was lekker en ‘duur’ voor een Mexicaanse lunch dus heb ik het maar opgegeten. Over twee dagen zal ik weer enorme hoofdpijnaanvallen krijgen…. Bedankt, meneer!
Hierna hebben we de andere straatjes nog doorgelopen en zijn we gestopt bij El Jarocho voor een koffie (en Karin hiernaast voor wat churros). De markt, bibliotheek, kerkjes… we hebben het allemaal gezien en het ging allemaal goed. Karin was helemaal weg van een gele kerk, en hier hebben we dan ook wat grappige foto’s genomen. Hierna hebben we nog een parkje bewonderd en zijn we teruggelopen naar mijn AirBnB. We hadden inmiddels wat last gekregen van onze knieën en rug; vandaar dat Karin gelijk languit op mijn bed ging liggen, haha. Hier hebben we eventjes gewacht op haar uber en hebben we gedag gezegd – voor vandaag, want morgen zien we elkaar in de stad!
Ik heb in de avond heerlijk op mijn bed gelegen met mijn diner en de film Spectacular Now.