Klaar met het derde semester... en nu genieten!

Om 6h30 was ik klaarwakker en dus kon ik de dag lekker vroeg beginnen. Na mijn oefeningen en douche heb ik een van de beste papaya’s ooit klaargemaakt en met mijn koffie heb ik heerlijk op mijn bed mijn blog wat bijgewerkt – sorry, ik heb de laatste dagen hier geen tijd voor gemaakt i.v.m. mijn thesis proposal. Ik heb hard doorgewerkt en heb de laatste puntjes op de i gezet met wat muziek op. Om 11h15 kon ik toch echt zeggen dat ik klaar was en heb mijn rapport gelijk opgestuurd naar alle zes de professoren verspreid over Straatsburg, Olomouc en Mexico-City.
Een kwartier later ging ik op stap naar de eekhoorntjes in mijn jurkje en hoed op. Met een glimlach van oor tot oor liep ik door Coyoacán, niet gelovende dat ik nu écht klaar was met het derde semester! Vanaf nu kon ik volop gaan genieten – hoewel ik wel moet zeggen dat ik van iedere dat tot nu toe heb genoten. Ik kan nu gewoon chillen, haha. In het park heb ik de eekhoorntjes gedag gezegd terwijl de herfstblaadjes op de grond lagen en de rest ondertussen om me heen viel. De zon scheen door de bomen en ik voelde me goed: ik was niet moe en had geen pijn. Nadat ik een tijdje had rondgelopen, begonnen. Mijn enkels, knieën en rug langzaam pijn te doen, wat aangaf dat ik maar weer op huis aan moest gaan. Bij de Superama heb ik nog twee doosjes Ferrero Rocher gekocht voor Alethia en Rodrigo met een mooie strik eromheen omdat zij degenen zijn die me enorm hebben geholpen hier in het Mexicaanse ziekenhuis. Ik heb echt een elitebehandeling gehad en kan ze niet genoeg bedanken!
Thuis heb ik heerlijk op mijn bed gelegen met mijn lunch en hier heb ik The 100 aangezet, die na tien minuten weer uitging, haha, want mijn gedachten waren overal en nergens: ik wilde alle filmpjes van YouTube zien en alle films op Netflix. Uiteindelijk heb ik op instagram de foto’s van vrienden bekeken want dat trok mijn aandacht toch het meest. Joyce was inmiddels ook klaar en we kletsten wat hoe vreemd het is dat dit semester er alweer opzit…
Om 17h ben ik weer naar buiten gegaan om eventjes naar Coyoacán te lopen, maar halverwege merkte ik dat mijn zij toch wel pijn deed. Vandaar dat ik snel door het centrum ben gelopen, maar nergens per se heen ben gelopen. Het was de laatste zaterdag voor mij in het centrum en het was erg druk en gezellig. Met nog steeds de warmte in de atmosfeer, de muziekmakende man, ballonenverkopende en knalewrtenverkopende mensen moesten inmiddels plaatsmaken voor verkopers met gekleurde kerstkransen gemaakt van maisbladeren. De clown bij de fontein stond weer te zingen. Normaal gezien vind ik hem aardig irritant, maar ik zag de lol er wel van in: het hoort bij Coyoacán. Via zijstraatjes kwam ik uit bij de Green Corner, waar ik wat pinda’s heb gescoord, want toch is dat de beste combinatie met papaya (ik dacht amandelen, maar dat blijkt toch een tweede plek te krijgen).
Thuis gingen mijn lichtjes weer aan en al snel was er een gezellige sfeer gecreëerd. Het is inmiddels bijna iedere dag restjesdag, want ik ben toch echt alles aan het opmaken! Maar niet getreurd; ik zie het meer als tapas. Ik heb de film Narnia aangezet, omdat ik zag dat Netflix hem weer was geflipt i.v.m. Karin die weer in Canada zit, en ik wilde deze film altijd al zien (maar omdat ie 2u20 duurt heb ik hem nooit gekeken). Genietend en ondertussen moe wordend, heb ik hem gekeken en heb ik het verhaaltje van vandaag geschreven.
Morgen naar de piramides… ik heb er zó veel zin in, dat wil je niet weten!!