Vriendinnenkoffietje in Grande Rue

Heyyyy, vandaag werd ik weer heel moe wakker (worden JULLIE al moe van de hoeveelheid dat ik ‘moe’ gebruik?!) en kwam mijn bed echt erg moeilijk uit. Ik ben toen naar beneden gestrompeld en maakte mijn ontbijt met Cecile in de keuken (het was 7u). En dan denk je misschien: Leonie, blijf dan even liggen. Maar nee, ik voel me echt zo veel energieker in de ochtend plus ik moest echt wat aan mijn thesis doen want ik had een Skype-afspraak geregeld met mijn leraar en die was om 11u.
Na mijn ontbijtje ben ik naar boven gegaan en nadat ik merkte dat ik niet aan mijn huiswerk kon zitten, ben ik weer op mijn bed gaan liggen en kon ik na een uur niet kunnen slapen weer verder aan mijn huiswerk. Van 9 tot 10 heb ik aardig wat gedaan en om 10u ben ik naar de markt gegaan met Valentina.
Het was redelijk weer, wel koud, maar lekker droog. In mijn winterjas en een dikke sjaal in mijn kraag liepen we de straat uit. De marktkraampjes stonden buiten al allemaal uit en door de drukte liepen we naar binnen. Daar heb ik sjalotten, witlof en snijbonen gekocht, samen met wat appels en peren. Het was weer oud vertrouwd gezellig binnen. Valentina vond het ook wel handig dichtbij, maar ik zag dat ze nog net zo onwennig was als ik toen ik net aankwam in Neudorf. Toen we weer buiten kwamen en richting huis gingen, zag Valentina nog een kraampje dat ze graag wilde bekijken en zo liepen we samen naar de sieraden toe. Het was helemaal wat voor mij ook qua ringen en geometrische figuren. We hebben allebei een ring gekocht; ik met de gedachte dat het een souvenir was van mijn tijd hier in Straatsburg – ik dacht stiekem al aan teruggaan naar Nederland.
Thuis heb ik de boodschappen opgeruimd en zo ben ik gaan skypen met Schumann. Omdat de wifi boven erg moeiljik deed ben ik (illegaal volgens Cecile’s regels) naar de achterkamer gegaan. Wonder boven wonder vond hij mijn werk tot nu toe ‘fine’ en met natuurlijk wel de nodige aanwijzingen heb ik nu een nieuwe structuur voor de rest van mijn research waar ik echt wel wat mee kan! We hebben zelfs wat gelachen, ahha, nou het moet niet gekker worden.
Hierna belde ik ma en kwamen we erop uit dat ik gewoon naar huis moet voor mijn gezondheid. Hier blijven betekent niet beter worden. Ik overlegde het gelijk met Cecile, maar helaas is die het niet helemaal eens met de huurprijs en dat valt natuurlijk ook te begrijpen. Ze moest er eerst even over nadenken.
Ik maakte me klaar om naar de stad te gaan want bij de Salon de Thé in Grand Rue zijn Mathilde, Maelle, Iida, Arianna en ik wat gaan drinken. Bij aankomst zag ik dat drie meiden een enorme taart hadden besteld, echt niet normaal haha, maar Ari en ik hielden het gewoon bij wat drinken. Ik deed mijn verhaal en zei gelijk afscheid. We hebben heerlijk bijgekletst en zo merk je dat iedereen met ‘problemen’ rondloopt. Maar gelukkig hebben we het zo enorm getroffen met zo’n vriendengroep want iedereen zegt tegen elkaar ‘je kunt me altijd bellen en sms’en, ik ben er voor je’. En het is ook echt zo. Deze groep blijft vrienden voor het leven!
Hierna ben ik nog een klein rondje Straatsburg gelopen, heb ik chocoladeamandelen gehaald en tomaatjes voor de weg terug (jaja, de balans moet er wezen), en om 17h30 was ik thuis. Hier heb ik alvast wat opgeruimd en moest ik echt even bijkomen op mijn bed. Zo kon ik gelijk mijn blogs bijwerken en de rest van mijn vrienden inlichten. Ik heb gedoucht en ben beneden bij Cécile gekomen om het over de situatie te hebben. Hierna heb ik ma gebeld en The 100 gekeken. En begrijpelijk genoeg kon ik niet zo goed in slaap komen… morgen staat er een grote dag voor de boeg!