Voor de eerste keer in Praag!
Blijf op de hoogte en volg Leonie
10 Februari 2019 | Tsjechische Republiek, Olomouc
De treinreis duurde zo’n 2,5u en dus kwamen we om 12:15 aan op Praag station. We kregen inclusief dit ticket ook nog een gratis flesje water aangeboden! Ik heb onderweg veel met Marijke gesproken en haar ambities lijken erg op Floortje Dessing, dus heb ik dat aan haar doorgegeven - misschien heeft ze er wat aan.
Toen we op het station waren, stelde ik voor alvast een ticket voor de terugreis te halen, maar we besloten niet op de tijd te letten vandaag en te zien hoe laat we naar huis zouden gaan. We liepen naar de stad en ik zag gelijk al de mooie gebouwen. De stad gaf meteen een goed gevoel. We kwamen uit op een grote winkelstraat en zijn toen rechtsaf geslagen richting wat mooie hotels. Toen we langs een chocolaterie liepen met exclusieve chocolade, moest ik natuurlijk een reep uit Venezuela proberen, die in de verte blijkbaar naar noten en koffie moet smaken, dus ik ben benieuwd. Ik zou vandaag aangeven wanneer ik zou moeten rusten voor mijn heup en dus gingen we een cafeetje opzoeken. We kwamen uit bij “café café”, wat een hippe tent was. Hier hebben we dan ook gelijk onze lunch genuttigd en heb ik de allerlekkerste thee in de historie van thee gedronken: “Hot Cinnamon Spice” van Harney & Sons.
Hierna zijn we verder gaan lopen naar “Charles Bridge”. Wow, wat een prachtige brug os dat! Om de twintig meter stonden links en rechts katholieke beelden, op de brug waren schilders zoals in Montmartre en aan het eind van de brug stond een kasteel op een soort heuvel. We genoten van de wandeltocht en liepen zo de heuvel op. Hoewel ik nog nooit in Florence ben geweest, gaf het tafereel me wel zo’n idee: een zee van oranje daken en kleine straatjes met mooie gebouwen. Op deze heuvel was het ook niet mis, want er was hier zelfs een plein wat leek op een nieuwe kleine stad. Onze tassen werden gecontroleerd en we gingen het gebied in met een kerk en wat andere gebouwen, zoals kloosters en een paleis als ik het goed heb.
We liepen de trap af naar beneden en waren nu aan de andere kant van de stad. Ik moest weer even gaan zitten, dus zocht Annelot weer een leuk cafeetje in de buurt en hebben we gezellig een koffie gedronken. Hier zat ik heel toevallig pal naast een doos van de geweldige kaneelthee die ik zojuist had ontdekt tijdens de lunch en we hadden hem gekocht als die niet 6eu zou zijn!!
De volgende stop was een Shakespeare boekenwinkel (denken jullie ook aan de Shakespeare boekenwinkel vlakbij de Notre Dame in Parijs van mijn vorige semester?!), waar ik graag een aandenken kocht, ook al had ik niet per se een boek nodig. Toen ik een beetje rondliep, werd mijn aandacht bijna onmiddellijk getrokken door een roze boek - inderdaad, ik haat roze, maar let op: het was van mijn favoriete schrijver: Paolo Coelho! En al zie je een boek van de favoriete schrijver die je nog niet hebt en graag een aandenken koopt, weet je wat je te doen staat: kopen die handel! Ik wilde graag dat Marijke en Annelot erin zouden schrijven, net als het boek dat ik in Parijs had gekocht, als een soort Euroculture aandenken.
Toen we de boekenwinkel uitliepen, was het inmiddels donker geworden en liepen we weer over de helft van de Charles Bridge terug naar het centrum, en zochten we een geadviseerde tent op, waar ik best wel smerige garnalen opheb helaas. Maar dat drukte de pret niet! We haalden voor Marijke een typisch Praags ding wat begint met een T en waarvan ik de naam gewoon niet kan onthouden (een soort langzaam gebakken broodje met een vulling, bijvoorbeeld chocolade), en liepen we terug naar centraal station, waar we om 20h aankwamen.
We vroegen bij Leo Express wanneer de volgende trein naar Olomouc zou zijn, maar dat was al helemaal uitverkocht... Toen gingen we naar RegioJet en zou de volgende trein pas om 21:45 zijn. We schrokken ons rot en hoopten dat Czechy Drehy een ander aanbod zou hebben en we kwamen uiteindelijk uit op een ticket van 21:24 voor 61czk. We wachtten op het station en hebben in de trein een privé coupe weten te bemachtigen. Hier hebben Marijke en Annelot in mijn boek geschreven, nadat ik een pen had gefixt bij de buren, en heb ik dit verhaal geschreven, terwijl ik wat contact had met mijn Strasbourg-klas. Iedereen mist onze Eurocoolers-clubje. Ik begin steeds meer te geloven dat we echt een enorm speciale groep waren.
De sneeuw is hier hard aan het smelten. We kunnen niet wachten op de lente!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley