Santovka winkelcentrum

Wat heb ik heerlijk geslapen vannacht! Ik werd wakker met tsjirpende vogeltjes, wat beloofde dat het een zonnige dag mocht worden. Het leek wel vakantie! Vandaar dat ik niet zo erg gemakkelijk wakker werd, maar ik was alsnog half8 op de sportschool te vinden (ik wachtte op Marry in de hal, maar zij was al naar de sportschool gegaan). We waren de enige twee totdat we weggingen (en toen draaide die guy precies het nieuwste album van Three Days Grace!!).
Thuis heb ik weer gedoucht, ontbeten en was ik helaas nog steeds wat misselijk van de boodschappen van gister (het was simpelweg te zwaar, ook al had ik het op dat moment niet door). Ik besloot het daarom dus rustig aan te doen en ik las een hoofdstuk van mijn Islam boek uit. Ik heb ondertussen ook met Karin wat gekletst en die is begin november al klaar met haar stage in Canada, dus die wilt misschien mij op komen zoeken in Mexico dan!
Om 12:45 ontmoette ik Marry bij Paláckého en liepen we samen naar een printshop, waar ik mijn dingen voor Mexico kon printen, evenals een bankdocument voor Hana. Marry zette de film ‘Coco’ (Mexicaanse disneyfilm) op mijn USB-stick en ging naar het treinstation om Broc te verwelkomen. Ik had gedacht dat mijn huiswerk vandaag wat langer zou duren, dus had ik ineens wat free-time. En het was echt heerlijk weer!
Ik besloot het winkelcentrum ‘Santovka’ eens uit te checken, want daar was ik nog nooit geweest. Toen ik daar liep begreep ik waar iedereen ieder weekend zou moeten zijn geweest: hier waren alle winkels!! Ik heb wat snacks alvast gescoord voor de Boedapest-trip en om te proberen en natuurlijk vond ik hier weer een nieuw chocoladereep – je heet geen Leonie als je die dan niet koopt. Nadat ik alle drie de verdiepingen grondig had bekeken, kocht ik een smoothie voor mezelf (ik was nog steeds aardig misselijk) en ben toen door het park langs de stadsmuur naar de bibliotheek gelopen om wat huiswerk te doen. En ik snap dat mensen nu zullen denken ‘als je misselijk bent door je heuppijn, ga dan niet lopen’, maar dat is inmiddels een kwestie van balans geworden: ik ga niet de hele dag binnen zitten met mijn been omhoog, zodat ik dan iets minder misselijk ben. Mijn heup doet nu geen pijn, maar het is meer overgegaan in inwendige misselijkheid. We maken er het beste van!
In de bibliotheek heb ik best goed gewerkt aan mijn IP-paper over Irak en heb ik me wat ingelezen en veel bronnen gevonden tot zo’n half 6.
Om 6u thuis heb ik gegeten en heb ik nog wat verder gewerkt aan mijn rapport tot zo’n 8u en besloot toen de film ‘Clueless’ te kijken. Marry stuurde om 22h dat ze terugkwamen van de stad van sushi eten en nu een spelletje wilden spelen met de groep. Ik lag al met mijn pyjama in bed, dus ben lekker vroeg gaan slapen!