Schoolreisje Praag
Blijf op de hoogte en volg Leonie
09 April 2019 | Tsjechische Republiek, Olomouc
Vanochtend ging de wekker om 6:20 en heb ik me klaargemaakt om naar Praag te gaan. Even snel wat gegeten, mijn afwas snel gedaan, iets gestretcht, spullen uit de koelkast gepakt en in mijn tas gedaan en op naar Praag! Ik sprak met Marry af en bij de tramhalte kwam Leri al snel aanlopen. Gilsun kwam vanuit Parijs naar Praag, Annelot en Marejke hadden een tram eerder genomen en Lucile en haar vriend Albert zouden een trein later nemen.
Op het station heb ik weer een koffie gehaald om heerlijk bij mijn meegenomen fruit te nemen en ik zweer dat iedere keer de prijs van de koffie verandert daar. Volgens mij rekenen ze de ene keer een espresso lungo, een andere keer een Americano en een andere keer, zoals vandaag, heb ik een “cerna kava” besteld... en uiteindelijk komt het allemaal op hetzelfde neer, haha. Toen het spoor op het bord kwam, liepen we naar spoor 3 en zagen we de rest in de trein, die om 7:50 vertrok. Onderweg heb ik in mijn Islam boek gelezen en had ik erg last van mijn ogen, want ik had volgens mij niet zo denderend geslapen vannacht - ik droomde van ISIS en het was best angstaanjagend. Ik hoop niet dat mijn IP-paper me op zulke nachtmerries gaat trakteren, want als dat zo is weet ik niet of dat het wel waard is! Onderweg kregen we ook een gratis flesje water en een gratis koffie, omdat het deel uitmaakt van de service van RegioJet: geweldig.
Om 10:15 kwamen we aan in Praag en ontmoetten we Gilsun voor het station buiten, nadat Annelot en Marejke gratis Ben en Jerry’s ijs aannamen van een koe.
We liepen in de zon met zijn allen naar het Koreaanse restaurant waar Gilsun had gereserveerd en daar moesten we buiten eventjes wachten, omdat ze pas net (of eigenlijk nog net aan niet) open waren. Gilsun praatte Koreaans met de eigenaar en er werd veel met hoofden gebogen en er werden veel vriendelijke glimlachen gedeeld. We gingen naar binnen en daar heeft Gilsun voor iedereen besteld in het Koreaans. Hij heeft voor mij het gerecht geregeld dat hij had gekookt bij hem thuis: zoete aardappel noedels met ui, wortel en spinazie en een beetje varkensvlees (ik kon niet alles weglaten) en dus zonder soya saus etc. en het was geweldig!! Iedereen was zielsgelukkig met zijn gerecht en ook met de traditionele kleding en kunst om ons heen maakte het helemaal af. En fun fact: dit is de eerste keer dat ik een hee gerecht heb gegeten met chopsticks!!!!!!
Hierna namen we de tram naar het bedrijf van de Open Society Fund waar we Lucile, Albert en Hana ontmoetten om 13h. Dit bedrijf had een kleine presentatie voor ons voorbereid en in een klein kamertje hebben we het gewoon over het bedrijf gehad: het is een organisatie dat in Centraal Europa te vinden is en promoot democratie en een stem voor mensen in de organisatie (niet helemaal mijn ding dus, maar natuurlijk is het belangrijk erover te horen - en misschien kan ik iets gebruiken als voorbeeld voor mijn nationalisme klas en examen).
Om 15u zijn we met zijn allen naar de stad gegaan en hebben we midden op het plein een cappuccino gedronken (met amandelmelk, yes!). Daarna ging iedereen zijn eigen weg en besloot ik een klein rondje Praag te doen en te kijken waar de wind me zou brengen. Er waren overal in de stad Paasmarkten met traditioneel Tsjechisch eten en drinken (die rondje “scouting” broodjes van het vuur met suiker en chocola/ijs en warme punch. Ik heb denk in totaal we zo’n vier Paasmarkten afgelopen en genoot met volle teugen. Ik deed net alsof ik op een business trip was en dat ik even een dagje vrij had om de stad te verkennen. Eerst liep ik met mijn heerlijke appeltje en nootjes rond de kleine winkelstraten en kwam ik uit bij een aantal chocoladewinkels en een chocolademuseum! Omdat je helaas moest betalen om naar binnen te gaan, kwam ik niet verder dan de giftshop (en nee ik heb GEEN chocola gekocht vandaag; zijn jullie trots?! Ik wel!). Ik liep verder door de stad en keek mijn ogen uit. Overal werden deze broodjes verkocht, op de een of andere manier waren er enorm veel Spaanse studenten in de stad, klassieke muziek, en de Paasmarkten brachten een goede sfeer. Ik liep langs prachtige koffiehuizen en hotels en ben zo richting een Joodse synagoge gelopen, die out of nowhere in een willekeurige straat staat tussen wat andere huizen/gebouwen... maar super mooi! Daarna liep ik weer richting het centrum en kwam ik uit in de grote winkelstraat, waar ik de H&M in ben gegaan om wat shirtjes te passen. Helaas kwam ik met lege handen de winkel uit, maar niet getreurd, het was nog steeds prachtig weer (16 graden en volop zon), dus lie ik naar een mooi (theater?)gebouw aan het eind van de straat en liep ik via de andere kant terug. Natuurlijk kon ik het niet laten om bij Mark&Spensers naar binnen te gaan om even rond te neuzen en de Engelse sferen op te pikken (ahhhhh ik mis Londen!!). Ironisch genoeg kreeg ik toen ik weer buiten kwam een e-mail van mijn grote vriend Matthew die mijn CV naar het bedrijf INTBAU heeft gestuurd en nu stuurde hij ook een baan mogelijkheid in Londen waar ik voor kan solliciteren. Ik besloot het later te bekijken en ik liep ondertussen naar het Georgische restaurant Gruzie waar Leri had gereserveerd voor ons. Het was een super gaaf authentiek restaurant, echt helemaal mijn ding! Donkere rustieke balken hout, waxen kaarsen in inhammen in muren met bakstenen, een open keuken met een spit en een hele lieve man als kok, leren kunsttekeningen, traditionele kleding aan de muur en een soort kerkelijke stenen pilaar in het midden van de zaal, evenals wat fresco’s en kleden. We zaten aan een lange tafel met zijn achten en omdat ik misschien iets te veel had gelopen vandaag (whoops 12 kilometer is waarschijnlijk 11 kilometer te veel voor mij, maar goed, wanneer ben je nu in Praag??), was ik een beetje misselijk, dus besloot ik het redelijk “licht” te houden met een “vegetable stew” (dat begon met een A) en 5 dolma (wijnbladeren gevuld met varkensvlees en rundervlees). Het was geweldig eten!! Het lijkt natuurlijk verschrikkelijk veel op Turks en Grieks eten, maar volgens Leri is dat allemaal afgeleid van de Georgische keuken. Als “toetje” namen Lucile en haar vriend een Georgisch alcoholisch schotje en het deed me erg denken aan raki toen ik er een slokje van nam. De bediening kwam trouwens een paar keer per ongeluk met een extra gerecht aan en wanneer we zeiden dat we dat niet hadden besteld, liepen ze weer treurig terug. En 1 keer kwamen ze terug met dumplings en zeiden dat het gratis was. Bij het afrekenen vertelde Leri me dat hij hoorde dat de Georgische baas zei tegen de meiden dat het van hun rekening wordt gehaald… en hij voelde zich natuurlijk een beetje lullig, maarja, daar kunnen wij verder niets aan doen!
Na het geweldige diner liepen we terug naar het station en Marry en ik leidden de groep naar het station, want de rest dacht dat het precies de andere kant op was. We wachtten hier zo’n 30 minuutjes en we hadden onze eigen cabine, behalve Leri. Met ons beste Tsjechisch hebben we ervoor gezorgd dat een aardig vrouw wilde ruilen met hem en toen hadden we de hele coupe voor onszelf! Hier heb ik de e-mails van Matthew beantwoord en kreeg ik ook een e-mail van Kostka, die me feliciteerde met Mexico en vroeg wanneer het semester precies zou beginnen, omdat hij (als ik het goed begrijp) een gastleraar wil zijn in Mexico als ik daar studeer in de herfst! Dat zou natuurlijk super top zijn, want misschien kan ik dan met hem samenwerken aan een project of iets; we zullen zien! Hij zei dat het nog even duurt voordat hij antwoord zal krijgen. Hierna heb ik dit verhaal geschreven, terwijl Marry, Leri en Annelot Shrek gingen kijken (Leri’s favoriet), Gilsun aan een interview werkte en Marejke ging slapen. Hierna heb ik nog een podcast geluisterd van Kalyn en heb ik lekker relaxed gezeten met mijn oogjes dicht.
Toen we op Olomouc hl.n aankwamen (station), verdeelden we de groep en ging ik met Leri en Marry in een taxi. Althans, dat was het plan. Toen de rest de eerste taxi namen en wij in de andere wilden stappen, gingen er precies een paar anderen in de taxi’s en moesten we wachten in de kou. Uiteindelijk duurde het gelukkig niet veel langer dan vijf minuten en waren we om 0:30 thuis. Het was een geslaagde dag!
Op het station heb ik weer een koffie gehaald om heerlijk bij mijn meegenomen fruit te nemen en ik zweer dat iedere keer de prijs van de koffie verandert daar. Volgens mij rekenen ze de ene keer een espresso lungo, een andere keer een Americano en een andere keer, zoals vandaag, heb ik een “cerna kava” besteld... en uiteindelijk komt het allemaal op hetzelfde neer, haha. Toen het spoor op het bord kwam, liepen we naar spoor 3 en zagen we de rest in de trein, die om 7:50 vertrok. Onderweg heb ik in mijn Islam boek gelezen en had ik erg last van mijn ogen, want ik had volgens mij niet zo denderend geslapen vannacht - ik droomde van ISIS en het was best angstaanjagend. Ik hoop niet dat mijn IP-paper me op zulke nachtmerries gaat trakteren, want als dat zo is weet ik niet of dat het wel waard is! Onderweg kregen we ook een gratis flesje water en een gratis koffie, omdat het deel uitmaakt van de service van RegioJet: geweldig.
Om 10:15 kwamen we aan in Praag en ontmoetten we Gilsun voor het station buiten, nadat Annelot en Marejke gratis Ben en Jerry’s ijs aannamen van een koe.
We liepen in de zon met zijn allen naar het Koreaanse restaurant waar Gilsun had gereserveerd en daar moesten we buiten eventjes wachten, omdat ze pas net (of eigenlijk nog net aan niet) open waren. Gilsun praatte Koreaans met de eigenaar en er werd veel met hoofden gebogen en er werden veel vriendelijke glimlachen gedeeld. We gingen naar binnen en daar heeft Gilsun voor iedereen besteld in het Koreaans. Hij heeft voor mij het gerecht geregeld dat hij had gekookt bij hem thuis: zoete aardappel noedels met ui, wortel en spinazie en een beetje varkensvlees (ik kon niet alles weglaten) en dus zonder soya saus etc. en het was geweldig!! Iedereen was zielsgelukkig met zijn gerecht en ook met de traditionele kleding en kunst om ons heen maakte het helemaal af. En fun fact: dit is de eerste keer dat ik een hee gerecht heb gegeten met chopsticks!!!!!!
Hierna namen we de tram naar het bedrijf van de Open Society Fund waar we Lucile, Albert en Hana ontmoetten om 13h. Dit bedrijf had een kleine presentatie voor ons voorbereid en in een klein kamertje hebben we het gewoon over het bedrijf gehad: het is een organisatie dat in Centraal Europa te vinden is en promoot democratie en een stem voor mensen in de organisatie (niet helemaal mijn ding dus, maar natuurlijk is het belangrijk erover te horen - en misschien kan ik iets gebruiken als voorbeeld voor mijn nationalisme klas en examen).
Om 15u zijn we met zijn allen naar de stad gegaan en hebben we midden op het plein een cappuccino gedronken (met amandelmelk, yes!). Daarna ging iedereen zijn eigen weg en besloot ik een klein rondje Praag te doen en te kijken waar de wind me zou brengen. Er waren overal in de stad Paasmarkten met traditioneel Tsjechisch eten en drinken (die rondje “scouting” broodjes van het vuur met suiker en chocola/ijs en warme punch. Ik heb denk in totaal we zo’n vier Paasmarkten afgelopen en genoot met volle teugen. Ik deed net alsof ik op een business trip was en dat ik even een dagje vrij had om de stad te verkennen. Eerst liep ik met mijn heerlijke appeltje en nootjes rond de kleine winkelstraten en kwam ik uit bij een aantal chocoladewinkels en een chocolademuseum! Omdat je helaas moest betalen om naar binnen te gaan, kwam ik niet verder dan de giftshop (en nee ik heb GEEN chocola gekocht vandaag; zijn jullie trots?! Ik wel!). Ik liep verder door de stad en keek mijn ogen uit. Overal werden deze broodjes verkocht, op de een of andere manier waren er enorm veel Spaanse studenten in de stad, klassieke muziek, en de Paasmarkten brachten een goede sfeer. Ik liep langs prachtige koffiehuizen en hotels en ben zo richting een Joodse synagoge gelopen, die out of nowhere in een willekeurige straat staat tussen wat andere huizen/gebouwen... maar super mooi! Daarna liep ik weer richting het centrum en kwam ik uit in de grote winkelstraat, waar ik de H&M in ben gegaan om wat shirtjes te passen. Helaas kwam ik met lege handen de winkel uit, maar niet getreurd, het was nog steeds prachtig weer (16 graden en volop zon), dus lie ik naar een mooi (theater?)gebouw aan het eind van de straat en liep ik via de andere kant terug. Natuurlijk kon ik het niet laten om bij Mark&Spensers naar binnen te gaan om even rond te neuzen en de Engelse sferen op te pikken (ahhhhh ik mis Londen!!). Ironisch genoeg kreeg ik toen ik weer buiten kwam een e-mail van mijn grote vriend Matthew die mijn CV naar het bedrijf INTBAU heeft gestuurd en nu stuurde hij ook een baan mogelijkheid in Londen waar ik voor kan solliciteren. Ik besloot het later te bekijken en ik liep ondertussen naar het Georgische restaurant Gruzie waar Leri had gereserveerd voor ons. Het was een super gaaf authentiek restaurant, echt helemaal mijn ding! Donkere rustieke balken hout, waxen kaarsen in inhammen in muren met bakstenen, een open keuken met een spit en een hele lieve man als kok, leren kunsttekeningen, traditionele kleding aan de muur en een soort kerkelijke stenen pilaar in het midden van de zaal, evenals wat fresco’s en kleden. We zaten aan een lange tafel met zijn achten en omdat ik misschien iets te veel had gelopen vandaag (whoops 12 kilometer is waarschijnlijk 11 kilometer te veel voor mij, maar goed, wanneer ben je nu in Praag??), was ik een beetje misselijk, dus besloot ik het redelijk “licht” te houden met een “vegetable stew” (dat begon met een A) en 5 dolma (wijnbladeren gevuld met varkensvlees en rundervlees). Het was geweldig eten!! Het lijkt natuurlijk verschrikkelijk veel op Turks en Grieks eten, maar volgens Leri is dat allemaal afgeleid van de Georgische keuken. Als “toetje” namen Lucile en haar vriend een Georgisch alcoholisch schotje en het deed me erg denken aan raki toen ik er een slokje van nam. De bediening kwam trouwens een paar keer per ongeluk met een extra gerecht aan en wanneer we zeiden dat we dat niet hadden besteld, liepen ze weer treurig terug. En 1 keer kwamen ze terug met dumplings en zeiden dat het gratis was. Bij het afrekenen vertelde Leri me dat hij hoorde dat de Georgische baas zei tegen de meiden dat het van hun rekening wordt gehaald… en hij voelde zich natuurlijk een beetje lullig, maarja, daar kunnen wij verder niets aan doen!
Na het geweldige diner liepen we terug naar het station en Marry en ik leidden de groep naar het station, want de rest dacht dat het precies de andere kant op was. We wachtten hier zo’n 30 minuutjes en we hadden onze eigen cabine, behalve Leri. Met ons beste Tsjechisch hebben we ervoor gezorgd dat een aardig vrouw wilde ruilen met hem en toen hadden we de hele coupe voor onszelf! Hier heb ik de e-mails van Matthew beantwoord en kreeg ik ook een e-mail van Kostka, die me feliciteerde met Mexico en vroeg wanneer het semester precies zou beginnen, omdat hij (als ik het goed begrijp) een gastleraar wil zijn in Mexico als ik daar studeer in de herfst! Dat zou natuurlijk super top zijn, want misschien kan ik dan met hem samenwerken aan een project of iets; we zullen zien! Hij zei dat het nog even duurt voordat hij antwoord zal krijgen. Hierna heb ik dit verhaal geschreven, terwijl Marry, Leri en Annelot Shrek gingen kijken (Leri’s favoriet), Gilsun aan een interview werkte en Marejke ging slapen. Hierna heb ik nog een podcast geluisterd van Kalyn en heb ik lekker relaxed gezeten met mijn oogjes dicht.
Toen we op Olomouc hl.n aankwamen (station), verdeelden we de groep en ging ik met Leri en Marry in een taxi. Althans, dat was het plan. Toen de rest de eerste taxi namen en wij in de andere wilden stappen, gingen er precies een paar anderen in de taxi’s en moesten we wachten in de kou. Uiteindelijk duurde het gelukkig niet veel langer dan vijf minuten en waren we om 0:30 thuis. Het was een geslaagde dag!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
