Pasen in Olomouc

Poehee, wat een geweldig heerlijke dag was het weer! Heb je ook wel eens het idee dat je 100% de goede keuze hebt gemaakt? Mijn instinctieve gedrag wordt steeds beter en beter. Lucile en ik blijven zeggen.
Gisteravond was trouwens ook echt geweldig. Ik heb genoten van Jurassic Park; het werd uiteindelijk de eerste film uit 1993. Super!
Omdat de sportschool gesloten was, heb ik thuis weer wat oefeningetjes gedaan. Omdat dit heuppijn en dus misselijkheid met zich meebracht, was ik misselijk en deed ik het rustig aan. Ik besloot mijn raam eens wagenwijd open te doen en met een bakje aardbeien en de zon in mijn snoet heb ik in het raam gezeten, eerst luisterend naar de vogeltjes in de stilte van de ochtend (ik ben volgens mij altijd de eerste van heel Neredin die wakker wordt), en na tien minuutjes pakte ik mijn laptop erbij om wat huiswerk te doen.
Toen het serieus te warm werd (het was pas 9u ’s ochtends), ben ik naar mijn bureau verschoven en heb ik verder mijn ontbijtje genomen, terwijl ik de laatste book review voor Islam af heb gemaakt. Trots ging ik verder met mijn volgende project: het boek voor nationalisme. Omdat we een boek review moeten schrijven en niemand weet wat het precies is, heb ik dit eerst eens even uitgezocht, voordat ik daadwerkelijk zou beginnen met lezen.
Om 14h sprak ik af met Lucile om naar Long Story Short te gaan voor de studie en hier hebben we het beste tafeltje van het hele terras weten te bemachtigen: een die het aller langst in de zon zou blijven! Eerst zat ik met mijn gezicht in de zon en daarna zijn we gewisseld, zodat ik een prachtig uitzicht had over de groene bomen met hun jonge bladeren. Met een iced espresso en een kan water heb ik aan mijn IP gewerkt en het is nog steeds rete interessant. Halverwege kwamen er wat Spanjaarden naast ons zitten (eerst wilde die een gesprek met me aanknopen, maar ik liet nogal merken dat ik een nerd was vandaag en dus geen babbeltje ging maken – en het is altijd leuk om te doen alsof je geen Spaans spreekt) en die maakten een herrie! Twee Spaanse jongens hadden uiteindelijk met twee andere meiden als slachtoffers gevonden naast ons en die hebben de hele tijd luid Spaans gepraat. Het leuke ervan was dat ik bijna alles kon verstaan. Het jammere ervan was dat ik bijna alles kon verstaan. Oftewel: ik kon me slechter focussen op mijn paper. Vandaar dat ik om 17h ben opgestapt en ik richting mijn favoriete parkje wilde lopen om op dezelfde heerlijke plek als gister te zitten in Staverden.
Toen ik richting de kathedraal liep en naar het park wilde lopen, waren er twee meisjes van 20 die me aanspraken. We hadden een gesprek en al snel bleek dat het Jehova-getuigen zijn. Ze kwamen uit Amerika en waren op uitzending naar Olomouc; ook interessant! Het leuke is dat ik nu natuurlijk soortement bezig ben met religie en dus kon ik dat mooi vertellen. Alle drie met een glimlach op ons gezicht gingen we weer ieder onze eigen kant op en ben ik uiteindelijk toch weer in Staverden beland. Er was weer bijna helemaal niemand (alleen mensen die af en toe heen en weer liepen, maar niemand die hier zat) en hier heb ik dan weer mijn verhaaltje geschreven. Af en toe hoorde ik luid muziek vanaf het plein komen als een soortement Paasconcert gok ik, maar ik prefereerde toch echt de roekende duiven, de zingende vogels en het stromende water van het fonteintje. Nog steeds heerlijk verwarmd door de zon heb ik nog wat verder gewerkt aan mijn IP-paper en heb ik een hoofdstuk gelezen voor nationalisme.
Ik ben door de stad gelopen, terwijl ik de afbrekende paasactiviteiten zag (Lucile wilde er niet heen en ik vond het prima om te chillen bij LSS) luisterde ik naar een berichtje van Camilla en terwijl ik met een glimlach op mijn gezicht rondliep, zag ik ineens een hal die ik nog nooit had gezien met ronde lampen in een rij naar achter: een hele nieuwe binnen-winkelstraat! Ze waren allemaal gesloten, maar alsnog moest ik natuurlijk een kijkje nemen. Wat gezondheidswinkels en een Koreaanse supermarkt zaten ertussen, dus ik moet maar een keertje terugkomen als ze open zijn! Olomouc blijft me verbazen: ik blijf nieuwe dingen ontdekken!
Thuis aangekomen heb ik eten gemaakt en ‘Dark Shadows’ gekeken. Om 23h ben ik heerlijk gaan slapen. Volgens mij zijn mijn Franse buurtjes weer thuis!