Afscheid nemen bestaat niet

Vanmorgen werd ik voor de laatste keer relaxed wakker in mijn kamertje in Olomouc. Het was weer erg warm buiten en dus heb ik met de zonneschijn mijn laatste spulletjes gepakt nadat ik een laatste douche heb genomen. Met een ontbijtje op bed tussendoor was ik tot 11u bezig mijn kamer ‘ready’ te maken om uit te checken. Lucile ging 10 minuutjes voor me al uitchecken, want die hield het niet meer. Na alles kei snel te hebben opgeruimd, heb ik alles snel ‘schoongemaakt’ (met water dus) en ben ik gaan uitchecken, waarna ik mijn borg heb teruggekregen. Ze checkten niet eens in mijn kamer! Mijn plant Lilly heb ik in de keuken gezet. Na het uitchecken ben ik snel naar de bus gegaan en ik kon niet geloven dat ik met een enorm grote blauwe koffer, een kleine blauwe koffer, een zwarte tas zonder band (want die zat helaas nog om mijn andere tas in mijn koffer) en een grote London-tote bag op reis moest. Het was daarnaast ook enorm heet (minimaal 35 graden)! In de bus appte ik Arianna of zij en Camilla me zouden kunnen helpen en ik ontmoette hen en Iida bij Palackeho, waarna we samen naar Trouble Cafe gingen voor het laatste koffietje. We hadden het aardig moeilijk hier en er rolden verschillende tranen over onze ogen. Het was desondanks gezellig met elkaar.
Iida ging eerst weg en daarna werden Camilla en ik uitgezwaaid door Arianna toen we de taxi naar Olomouc station namen. De treinreis naar Praag ging soepeltjes. In de treincoupé was het wel erg heet en dus stonk het wel. We hebben er maar overheen gekletst.
Vanaf Praag station besloten we een uber te nemen naar het andere station, en zagen we Iida en Gulnur voor de laatste keer buiten.
Toen we de bus naar Praag-Florence station hadden genomen, gingen we direct op zoek naar een Starbucks, waar we een deel in beslag hadden genomen met al onze koffers. We namen een Cold Brew en wat flesjes water en hebben ons klaargemaakt voor de grote reis die zou komen.
We liepen weer naar buiten en kwamen terecht in een muur van hitte; het bleek 36 graden te zijn om 18h!! We checkten in en gingen beneden zitten, voordat we ons realiseerden dat we een reservering hadden boven op stoel 5a en 5b. We settelden en hebben de eerste paar uur heerlijk gezeten en gekletst. Af en toe heeft Camilla aan haar Engels toets gewerkt en heb ik wat mensen geappt. Om 21h waren we in Leipzig en moest ik Karin natuurlijk even appen (het is de stad waar zij heeft gestudeerd en veel over heeft verteld).
Om 23u gingen we zo’n beetje slapen en de minuut dat ik mijn ogen dichtdeed, ging de radio aan. Camilla ging naar de buschauffeur toe om te vragen of de radio uit kon, omdat we moe zijn en willen slapen, maar kwam terug met een verhaal dat hij tegen haar gilde dat hij “ook moe was”, en dus bleef de radio aan. Cami is een par plekken naar achteren gegaan en ik heb doorgezet en heb geprobeerd te slapen.
In de nacht ben ik af en toe wakker geworden bij een willekeurig ibis-hotel in Duitsland en om 6u ben ik wakker gebleven. Ik was eerlijk gezegd erg blij dat ik weer Nederlandse borden zag langs de weg en ik bedacht me de dingen die ik wilde doen de komende weken in Nederland. Om zo’n 7:40 waren we in Amsterdam Sloterdijk, en hebben we onze koffers gepakt. We waren echt gesloopt. Binnen konden we geen wc in omdat we geen euro-muntjes hadden (alleen euro briefgeld en Tsjechisch briefgeld en muntjes - en niemand wilde wisselen) dus gingen we naar Starbucks voor Cami’s cappuccino. Helaas was daar ook heen toilet en moesten we dus wachten. Tegelijkertijd kreeg ik pa aan de telefoon en spraken we af voor de ingang. Hij laadde mijn koffers in, zei gedag tegen Camilla (het was niet zo moeilijk want ik zou haar over twee dagen weer zien) en stapte in.
De hele autoreis heb ik geslapen. Thuis stond ma me zo leuk op te wachten in de deuropening en nadat de koffers binnenstonden, heb ik een heerlijke douche genomen en heb ik deze maandag een paar keer erg diep geslapen.

Nu ben ik echt klaar met het eerste jaar van mijn master Euroculture. Het was een geweldige ervaring waarvan ik nog steeds iedere dag niet begrijp dat ik er een deel van uit mag maken. Er zijn zo veel geweldige mensen die ik via dit programma heb leren kennen en die ik de rest van mijn leven zal blijven spreken, without a doubt. De afgelopen week bij de IP heb ik zo veel nieuwe inzichten meegemaakt, waar ik de rest van mijn leven aan zal blijven denken. Ik ben erg tevreden met mijn resultaten en de keuzes die ik heb gemaakt, en ik kan niet wachten om over een maand dit avontuur verder te gaan!