Onverwachts ziekenhuisbezoekje

Vandaag was mijn focus wederom totaal weg en ik heb geprobeerd wat onderzoek te doen naar ideeën voor mijn essay voor violence, maar ik had er eerlijk gezegd een keer geen zin in. Ik heb wat dingen opgezocht en in een document gezet, maar had meer zin om te skypen, dus heb ik eventjes gezellig met ma op de bank gezeten. Hierna heb ik wat boodschappen gedaan en ben ik naar school gegaan. Ik zou van 12-14h les hebben en van 17-19h, maar ik was erg misselijk en draaierig vandaag en dus had ik al besloten niet naar methodologie te gaan.
Onderweg naar school appte Rodrigo me met de mededeling dat ik morgen waarschijnlijk naar de reumatoloog zou kunnen; fantastisch! Ik liep een rondje over de campus omdat ik weer te vroeg was en liep met mijn snoet in de zon over het grasveld naar de bibliotheek en weer terug.
De les ging over narcissisme, psychopaten, etc. en de verschillen ertussen en het was erg interessant. Ik kon mijn concentratie er redelijk bijhouden totdat om 13h15 Rodrigo aan de deur stond en vroeg of hij Leonie eventjes kon lenen. Ik wist gelijk waar het over zou gaan en liep mee naar de gang. Hier vertelde hij me dat ik gelijk mee zou kunnen naar het ziekenhuis of dat ik morgenochtend om 7h30 zou moeten gaan en dan zouden Rodrigo en Alethia niet mee kunnen, dus dan zou ik Celia moeten regelen. Omdat ik toch al had besloten niet naar methodologie te gaan, zou ik niet veel missen en zo ben ik dus gelijk met hem meegegaan. Het was geen probleem om de les verder te missen (en ze waren precies net begonnen met het praten over de essays, en ze nam mijn voorbeeld als voorbeeld voor iedereen!! Ik zal morgen maar even moeten vragen waar de les verder over ging).
Buiten bestelde Rodrigo een uber en samen gingen we in de file naar het ziekenhuis. De afspraak was om 14h30, maar we waren er al om 14h en ik dacht dat dat geen probleem was, maar hij vertelde me dat we niet naar binnen konden omdat ik niet een officieel geregistreerd patiente was. Vandaar dat we een koffie haalden in een cafeetje wat verderop en hier hebben we gekletst totdat het tijd was dat ik naar binnen kon. Ik had geen paspoort bij me, maar ik kon gewoon mijn studentenkaart geven nadat ik mijn naam, handtekening en tijd van binnenkomst op een formulier invulde en we konden naar binnen als ‘visitantes’ (Rodrigo zei dat we als mensen naar binnen gingen die een meeting zouden bijwonen). Het ziekenhuis was opgedeeld in verschillende gebouwen en was 60 jaar oud! Nadat we wat rondliepen hadden we het goede gebouw gevonden en konden we naar binnen waar het kantoordeurtje al geopend was. Hier zat een kleine vrouw met kort bruin haar achter haar computer en we mochten bij haar achter haar bureau komen zitten. Hier stelde ze me wat vragen en heeft ze onderzoek gedaan door naar mijn longen en hart te luisteren etc. en Rodrigo deed wat vertaling. De deur naar de gang bleef open en als er iemand voorbij liep, werd er gewoon gezwaaid. Op slot werd het interessant toen er twee mensen kwamen om de computer te maken en we naar een ander deel van de kamer moesten gaan dat zo groot was als een bezemkast. Hier praatten we wat over mijn studie en de talen Engels en Spaans en ze vroeg of ik al naar Puebla was geweest. Ik zei van wel, en ze vertelde me dat ze daar een huis heeft: ‘als je weer naar Puebla wilt gaan, moet je het zeggen, dan mag je in mijn huis’… SAY WHUUUTT?! Hierna volgden we haar naar het laboratorium, want ze zei dat ze gelijk bloedonderzoek wilde doen naar een auto-immuunziekte. We liepen dus naar een ander gebouw en mochten het laboratorium daadwerkelijk in nadat ik aan iedereen werd voorgesteld. Er werden wat buisjes afgenomen en gelukkig was het dit keer een stuk gemakkelijker om mijn aders te vinden (in tegenstelling tot Nederland – het komt vast door de warmte). Hierna werden er wat knuffels gegeven tussen de laboratoriummensen en de dokter met wie we waren, waarna ik nog even aan de directrice van het laboratorium werd voorgesteld, een knuffel verder en we stonden weer op de gang. Ze wilde me ook naar de cardioloog sturen voor een test, maar die was er niet, dus dat wordt volgende week waarschijnlijk. Over 7 dagen hebben we de uitslag en zal ik het van Rodrigo horen als het goed is!
Hierna (het was inmiddels 16h) vroeg Rodrigo wat ik wilde doen: naar school of naar huis, maar eerlijk gezegd voelde ik me nog steeds niet goed en Alethia had al gezegd dat ik totaal niet verplicht was te komen, dus besloot ik naar huis te gaan en te rusten. Ik heb van een filmpje genoten, terwijl buiten de onweer weer begon en er wat lichte regen viel – wederom te weinig, want de honden waren alsnog buiten aan het blaffen!