Herfst in Heidelberg

Om 7u ging mijn wekkertje, (dus kon ik zelfs een half uurtje uitslapen) en heb ik mijn spullen gepakt, ontbeten en ging ik om 8h10 de deur uit. Ik had om 8h30 afgesproken met Arianna bij de bushalte, want we gingen naar………. Heidelberg met de Flixbus! (dit is net alsof je naar de kerstmarkt gaat bijvoorbeeld; gewoon dagtripjes)
Het was zo’n 2h15min rijden over de snelweg met prachtige herfstbomen om ons heen. Er is hier heel veel natuur! Onderweg stopten we bij Kehl en Karlsruhe. We hebben de hele weg gekletst. Op zich gingen we nog niet zo veel met elkaar om, en hebben we gewoon willekeurig afgesproken, maar het klikt heel goed! Ze luistert naar dezelfde muziek als Marloes en ze kent mijn bandjes ook, dus dat is leuk. Ze komt uit Como, een Italiaanse stad dat ook UNESCO-dingen heeft. Mega gaaf!
Om zo’n 11h kwamen we in de stad aan en zochten we gelijk een wc op, haha. Even een willekeurig restaurantje in en weer door! We dachten allebei dat Heidelberg een kleine stad zou zijn (ik dacht een beetje aan Besancon), maar het was best groot! We liepen door een grote winkelstraat naar het plein, op zoek naar wat eten (het was inmiddels tegen twaalven). Arianna had haar research heel goed gedaan, want ze had glutenvrije en melkvrije plekjes opgezocht voor me, echt super! Toen we het plein op liepen zag ik een veganistisch restaurant, en dat is altijd zonder melk en meestal zonder gluten, dus dit was top. Naast de kerk op het terras op het plein in de brandende zon hebben we genoten van onze lunch (ik had een heerlijke Mexicaanse glutenvrije wrap met een smoothie), waarna we de stad gingen verkennen.
De eerste stop was de kerk. Het was een protestantste kerk, wat het dus erg anders maakte dan alle Franse kerken waar ik in was geweest. Het had wel de rode steen van Alsace, dus volgens mij is het typisch van deze regio. Toen we er weer uit wilden, zagen we dat je ook omhoog kon gaan en deden we dat voor een euro. We hadden prachtig weer en een heel mooi uitzicht en het was helemaal niet druk. Allemaal perfect dus. Hier maakte Arianna de eerste foto’s. Ze is fotograaf voor hobby, dus vindt ze het leuk om portretfoto’s te maken. En ik vind het leuk om mooie foto’s te hebben. Win-win situatie dus.
Weer beneden aangekomen zijn we naar een studentengevangenis gegaan. Een aantal jaar geleden vlak voor de wereldoorlog was het legaal om studenten op te sluiten in een gevangenis als ze stout waren geweest, dus de politie kon ze niets maken. Heel vreemd, maargoed. De kamers zagen er best okay uit al zeg ik het zelf. Mijn kamer in Besancon was kleiner! xD. Maar het was wel indrukwekkend om te zien, want het was er donker en overal op de muren was geschreven en geschilderd.
Hierna vonden we het tijd om het majestueuze kasteel boven op de berg eens wat beter te bekijken, dus waagden we de klim naar boven. Het waren behoorlijk wat trappen, en mijn heup vond het niet altijd even leuk, maar het ging :) De omgeving hier deed me een beetje aan Valkenburg denken met al die trappen en rotsen en bomen. Hier boven waren prachtige gele bomen met uitzicht over de stad. Hier hebben we dan wederom weer wat foto’s gemaakt en zijn we verder gegaan met de tocht. We wilden het kasteel in en kochten studententickets (ik hou van die pas). We konden het kasteel niet in, maar wel het gebied ervan bezoeken, dus eerst in een apothekenmuseum rondgeneusd. Het leek op alles dat je in films ziet, zelfs Harry Potter kwam nu dichtbij. Daarna konden we het balkon op met uitzicht over het andere deel van de stad. Hier kwam een moslim naar ons toe en zei: ‘Ik heb een rare vraag, dus niet lachen, maar hoe denk je dat ze zich in de 15e eeuw in dit kasteel schoonmaakten als ze naar de wc zijn geweest?’. Wow, hoe kom je erop?! We lachten dan ook niet en ik gaf als antwoord kruiden en Arianna zei dat ze zich niet wasten. Hij vertelde ons dat ze vroeger in de woestijn boomschors fijn verpulverden en dat ze schoon moesten zijn voor hun geloof. Hij had wel de juiste personen uitgekozen om zijn vraag te stellen, want het past op zich aardig bij onze studie (en al helemaal als ik naar Olomouc ga!). Hierna gingen we naar een reuzebrouwerij met een ton die denk zes keer zo hoog was als Robert en pa; dat was wel gaaf om te zien. We liepen nog wat in de tuin, kletsten wat verder terwijl we om het kasteel heen en weer liepen en gingen weer terug naar de stad.
Wat waren wij toe aan een Starbucks cold brew koffie, want het was wederom 26 graden; we hadden echt geluk!! Bij Starbucks kwamen we even helemaal bij, want we hadden de afgelopen paar uur alleen maar gelopen en veel indrukken opgedaan; ik was bekaf.
Hierna liepen we over de brug naar de andere kant van het water en zag ik dat deze stad heel veel gelijkenissen heeft met Besancon. Langs de rivier liepen we richting een park, waar we tussen de ganzenpoep hebben gekletst en genoten van de avondzon. Arianna liet een filmpje zien van Parijs tijdens de kerst die ze had gemaakt toen ze daar vorig jaar woonde. Nice! Ik wil altijd al met kerst naar Parijs, maar ik gok dat onze aankomende schooltrip net ervoor zal zijn :(. Om 17h45 liepen we over een andere brug weer naar de bus om de tijden te checken en hij was ‘on time’, dus konden we naar het veganistische restaurant dat ze had opgezocht om avondeten te halen. We moesten nu wel rennen, want anders redden we het niet meer.
Daar aangekomen koos ik het snelste van het menu en zei de kok dat de anderen voor waren die zaten in het restaurant. Het leek wel een kantoorgebouw en die anderen zaten daar gezellig met hun kind op hun telefoon, en wij moesten binnen vijf minuten terugrennen. Gelukkig zette de cassière, die niet erg bekwaam was, eindelijk druk op hem en gingen we al renend met een falafelsalade terug naar de bus. We waren op tijd!
We kletsen wat verder en checkten of de bus nog kwam, want het was een minuutje over de tijd, en zagen dat de bus niet meer op het bord stond… toen ontstond er lichte paniek. Er kwam een jongen naar ons toe en vertelde dat die bus net weg was gereden en moest toen lachen. Ik als echte Nederlander riep ‘ik wil mijn geld terug!’ En Arianna was in zichzelf gekeerd en dacht ‘wat moeten we doen wat moeten we doen?!’. Gelukkig vonden we wat lotgenoten en bleek het dat de bus helemaal nog niet was vertrokken en dat die jongen maar wat had gezegd… Een meisje belde naar het kantoor van Flixbus en het bleek dat de bus 45 minuten te laat was.
Om 19h30 konden we uiteindelijk de bus in en gingen we in het donker terug. Om 22h was ik thuis en kon ik eindelijk mijn bed in na een super leuke dag!