Laatste stadstour

Pfff, wat een dag, wat een dag!
In de ochtend ben ik nadat het eerste licht over de stad viel naar de bank gelopen om een brief te signeren en mijn kaart te ontvangen… net op tijd. Daarna liep ik door naar de markthal en heb ik voor de laatste keer mijn appeltjes gehaald. Hierna heb ik zoals vertrouwd weer een appel en peer gesneden en heb ik er naast de kerstboom van genoten met wat koffie. Maria kwam tussen koffie nummer één en nummer twee naar beneden, en dus heb ik haar even in de keuken gezien. Boven heb ik de rest van mijn ontbijt genomen {yoghurt parfait), terwijl ik nog heel snel even naar remedies keek.
Het originele plan was om 9u/half tien bij Camilla af te spreken voor minorities, maar uiteindelijk sms’te ze me dat ze een kater had van het feest van gister en dat ze haar bed niet uit kon komen. Ik vroeg haar of we wat later af zouden spreken, en ze was het er helemaal mee eens. Om 10u was ik bij haar thuis en hebben we wat koffie gedronken en probeerden we aan het filmpje over de Italiaanse minority te werken. We moesten onze audiotekst enorm inkorten, maar het is gelukt. Na een paar keer de tekst inspreken, hebben we het gehaald. Ondertussen was ik met Marloes aan het sms’en en ze vertelde me dat ze al in Luxemburg reden toen Camilla en ik stomme foto’s op de computer aan het maken waren, hahah. Daarna hebben we wel hard gewerkt hoor, wees maar niet bang! Om 12h15 was de audio af naar onze mening en ben ik naar huis gesnelwandeld nadat we gedag hadden gezegd. Ik hoop dat ik haar Nederland kan laten zien voordat ik naar Tsjechië ga!
Thuis aangekomen heb ik een extra vest en sokken aangedaan, pakte mijn tas en ben naar de stad gelopen. Hier had ik om 13h met pa en Loes afgesproken voor de kathedraal. Ik zat nog met mijn hoofd overal en toen ineens zag ik in mijn ooghoek wat bewegen en zag gelijk dat het pa en Loes waren. Ze hadden zelf al een klein rondje gelopen en toen was het aan mij om de stad te laten zien. We liepen gelijk naar onze lunchplek: Pûr, omdat ze wel een lunch hadden verdiend na zo’n lange weg. Pa had zijn wekker om 4u al gezet in de ochtend! Terwijl we daarheen liepen, kwamen we militairen en soldaten tegen en ook zij voelden zich gelijk veilig. We liepen door de straten waar er was geschoten, wat een raar gevoel gaf. Bij Pûr hadden we een plekje bemachtigd en heb ik weer mijn oude vertrouwde crumble genomen. Ook zij hadden een lekker prikkie gekozen en hierna zijn we de ronde echt gestart. We begonnen bij Petite France (de meest toeristische trekpleister) en zijn toen via de fotoshootplekken van eergisteren naar de gevangenpoort gelopen en weer terug naar Petite France. We liepen langs de rivier beneden en hebben een theetje gedronken in een van de cafeetjes vlakbij de kathedraal. Hierna liepen we naar de Duits-Franse wijk en terwijl we hierheen liepen, werd het langzaam erg mistig, en kon je niet verder zien dan zo’n twintig meter! De St. Paul’s kon ik al niet meer zien toen we langs het water liepen. Het nationale theater en de bibliotheek heb ik laten zien, waarna we de stad weer ingingen. En mijn schatting is goed geweest: overal waren de kerstlichtjes aan! We gingen naar de Flying Tigre waar Marloes wat voor Kelly had gekocht voor kerst. Hierna heeft ze bij LUSH wat voor Annabel gekocht en liepen we naar Place Kleber, onder de gingerbreadmen totdat we aankwamen bij de grote verlichte kerstboom, omringd met kersthuisjes, mensen en lichtjes. Ik besloot bij HEMA wat voor Arianna te kopen: een zelfmaak kruidnoten-mix en een paar sokken met sterretjes. Ik bedacht me dat het ook lief zou zijn als ik wat aan Maria zou geven, dus haalde ik kleine stroopwafeltjes voor haar. We gingen via Homme de Fer naar Place Kleber en zagen we de kaarsjes om Kleber heen voor de slachtoffers van de aanslag. We liepen rustig een rondje eromheen en zagen een foto van een van de slachtoffers… verschrikkelijk! Toen ik met pa en loes wat dichterbij ging kijken, hoorde ik ineens van achter: ‘LEONIE!’. Ik draaide me om en zag dat Essi en Iida (de Finse girls) een laatste rondje door de stad maakten, want ik wist dat zij ook morgen naar huis zouden gaan. Ze waren enorm blij me te zien. Iida liet zien dat ze me precies aan het sms’en was om te vragen of ze me nog zou zien in de avond en ik gaf haar mijn kerstkaartje. Ze zei dat ze hem thuis open zal maken. Essi liet kaartjes zien die ze voor haar Nederlandse ‘vriend’ had gekocht en ik moedigde haar aan om er een te sturen. Ze was er een beetje verlegen onder, maar heel schattig. We lachten wat en toen klopte er iemand op onze schouders met dat we stil moesten zijn: de setting van onze ontmoeting was inderdaad niet erg goed gekozen, maar tegelijkertijd hadden we het niet bewust gedaan. We zeiden gedag voor kort en ik zou ze in de avond weer zien. Pa, Loes en ik gingen naar Galeries Lafayette om een rondje te lopen en op te warmen en zijn toen wat eten op gaan zoeken. We eindigden bij de bierbar waar Robert, Gladys en ik een drankje hadden gedronken een paar weken terug en helaas was het eten niet zo goed als het bier: er was voor mij totaal niets en ze wilden ook niets in elkaar zetten voor me. Uiteindelijk heb ik een paar geschrapte crudités op met een eitje. Pa was niet blij met zijn koude gehaktballen, maar Marloes was blij met haar tante flambeer met Munster-kaas. Zij waren erg moe en ik besloot naar huis te gaan, dus scheidden onze wegen.
Ik haalde nog wat tomaatjes bij Carrefour voor de reis voor morgen en ben naar huis gelopen, de laatste keer in het donker met de kerstverlichting.
Thuis heb ik nog wat gegeten achter mijn computer en heb ik nog zo’n anderhalf uur aan remedies gewerkt. Ik wilde dit rapport nu echt afsluiten en had de motivatie, dus waarom niet. De klas was samen aan het eten in een sushi-bar en zou daarna drankjes doen, dus toen ze naar de bar ‘Delerium’ vertrokken, ben ik naar de tram gerend en heb ik gebruik gemaakt van mijn allerlaatste twee tramritjes die ik nog op mijn kaartje had. Geen idee waar Maria was, dus ging ik alleen. Hier waren Maelle met twee vriendinnen, Arianna, Mathilde, Iida, Essi, Guillaume en Gulnur. Lucile heb ik nog even snel kunnen zien. ‘Leonie!!! Wat goed je te zien!!’ Wow, dat heb ik nog nooit meegemaakt. We hebben allemaal gekletst en we hadden natuurlijk weer de grootste lol. Ik gaf Arianna haar cadeau en ze vond het helemaal geweldig. Iedereen maakte foto’s van de kruidnotenmix en ik gok dat meerdere mensen het gaan halen. Ze was sprakeloos, wat een schat! Op een gegeven moment hadden we een photobooth ontdekt, dus konden Arianna en ik het natuurlijk niet laten om foto’s te maken. Het was een klein hokje, maar het is ons uiteindelijk gelukt om vier fotootjes in kleur en vier fotootjes in zwart-wit te maken. Hierna zeiden Arianna, Iida en Mathilde dat ze zouden vertrekken, dus hebben we afscheid genomen. Ik dacht dat het me niet veel zou doen, maar ik had het verkeerd. Het was denk ook veel de emoties van de anderen. Mathilde zei ik gewoon gedag en dat was allemaal goed. Iida heeft me letterlijk vijf keer een hele diepe knuffel gegeven en hield maar niet los en ze had elke keer steeds meer tranen in haar ogen. En toen kwam het lastigste moment… (en nu ik dit typ krijg ik bijna weer traantjes in mijn ogen): Arianna gedag zeggen. We wachtten allebei tot het laatste moment om gedag te zeggen en we waren allebei stil, gaven elkaar een knuffel en kregen allebei tranen in onze ogen en stonden half te huilen in die club. Wat gaan wij elkaar missen. Ik kreeg een zakdoek van Gulnur en Arianna en de rest vertrok naar buiten. Om me op te vrolijken, gingen Essi, Guillaume, Gulnur en ik met zijn vieren in de photobooth en hebben we vier keer vier foto’s proberen te maken, wat een prestatie zeg! Met zijn tweeën was het al lastig om erin te passen, maar met zijn vieren was het een grote lol. Allemaal het hokje in, gordijntje dicht en proberen uit te zoeken waar de camera is. Hahah! We hebben nu allemaal een strookje foto’s. Hierna vertrokken ook wij uit de club en hebben we buiten afscheid genomen van Essi en Guillaume en hebben Gulnur en ik bij de tram afscheid genomen. Iedereen is welkom in elkaars land en we zijn het met elkaar eens dat we vrienden voor het leven zijn. In de zomer willen we misschien met elkaar naar Griekenland! Of ga ik met Arianna wat doen, want zij is jarig in juli.
Toen ik in de tram terug zat, zag ik de verlichte kerstboom nog voor de laatste keer en was ik zo’n kwart voor een thuis. Hier heb ik nog even wat gegeten, mijn lunch voor morgen klaargemaakt en toen kreeg ik een overweldigend gevoel om aan mijn remedies paper te zitten… dus heb ik dat nog gedaan ook. Volgens mij ben ik zo’n half twee/kwart voor twee naar bed gegaan. Ik probeerde nog wat Harry Potter te lezen en toen dat niet lukte en ik toch al hartstikke moe was, ben ik naar bed gegaan.