De dierenparade

Na mijn ontbijt heb ik boven aan mijn artikels gewerkt, en ik ben eigenlijk wel heel trots op wat ik aan het presteren ben hier in de vakantie. Ongeveer iedereen is naar vrienden in Europa of er komt bezoek en ik ben eigenlijk de hele tijd bezig met huiswerk, mara ik heb die tijd ook echt hard nodig, want ik heb precies mijn persoonlijke deadlines vlak na Parijs, terwijl de rest sommige deadlines pas in december heeft. Voor nu is het vervelend, maar ik zal mezelf dankbaar zijn tijdens de kerstperiode als ik niet zo’n stress heb voor een presentatie of een artikel!
Toen ik beneden een thee ging halen om 10h zag ik Cecile en zei ze gedag. Maria kwam ik vanochtend ook tegen: ik heb even gevraagd hoe haar trip was, en ze begon eigenlijk gelijk over hoe ik alle presentaties en rapporten aanpak en wat voor structuur ik aanneem… iedereen zoekt het zelf uit, dus ik vind dat zij hetzelfde moet doen. Ik kon haar overigens nog niet veel vertellen, want ik ben nog niet echt bezig met de grote rapporten. Ik heb goed genoeg mijn best gedaan om voor haar een onderwerp te zoeken die ze uiteindelijk toch niet gebruikt, dus ik kan niets voor haar betekenen op dit moment.
Om 13h30 was ik tevreden over mijn artikels en besloot ik een stuk te lopen buiten. Het originele plan was eigenlijk met Gulnur naar de stad om wat te shoppen als pauze van huiswerk, maar ze vertelde me at het vandaag een nationale feestdag is, dus alle winkels gesloten zijn… Maar een stukje wandelen klonk mij ook erg goed in de oren, dus besloot ik dezelfde kant op te lopen als een paar dagen terug. Maar toen ik de deur achter me dichtdeed, zag ik tot mijn grote verbazing dat er een sleutelbos aan de buitenkant van de deur hing! Cecile was gewoon serieus haar sleutelbos vergeten. Aan de buitenkant van de deur. Dat is ongeveer het ergste wat je kunt doen nu ze bovenin Frankrijk bij haar ouders was! Ik ging naar binnen met de sleutelbos en vroeg Maria of ze hier wat van af wist en ze zei van niet. Ik appte Cecile dat ik het had gevonden en ze gaf me een antwoord dat ongeveer zo ging: Oh, dat is niet erg. Ik kom wel via de schuur binnen. Ik ben bijna bij het bejaardentehuis van mijn ouders. Dag!. Wow. Op mij wordt ze altijd verschrikkelijk boos en nu doet ze alsof het niets is, ik weet zeker dat ze zich doodschaamt, maar het niet wil laten blijken. Ik ben benieuwd hoe ze reageert als ik haar confronteer in het echt. Maar nu zullen jullie weten dat ik niet lieg als ik zeg dat alle dingen die hier gebeuren niet door mij komt. Cecile is blijkbaar (ook?) vergeetachtig… Ik heb nu bewijs!
Ik kwam uiteindelijk bij het voetbalstation uit en bij een meertje met een parkje eromheen. Ik zag op mijn mobiel dat er verderop nog een veel groter park/bos was, maar nog 1,8 kilometer kon ik mijn heup niet aandoen, dus die houd ik nog tegoed! Hier deed het me aan Hoog Soeren denken! Ik ging op een bankje zitten bij het meer in de zon en keek naar de ganzen/zwanen die aan de waterkant zich stonden te wassen. Als je gewoon op een bankje gaat zitten, gebeuren er best veel dingen om je heen; als je loopt heb je daar weinig weet van! Eerst kwam er een meisje met een zak brood en ze gooide het overal, maar de ganzen kwamen niet. Toen kwam de moeder en gooide het in het water en daar gingen ze iets meer naartoe. De moeder zat op haar mobiel en het meisje wilde klaarblijkelijk aandacht, want ze gooide de zak in het water en die moeder gaf haar een pets op haar hoofd en schreeuwde tegen haar. Nou, mijn moedertje is nooit zo’n heks geweest moet ik zeggen :) Daarna ging het meisje stenen gooien en haar schoenen vies maken en dat had ze beter niet kunnen doen, want die moeder werd helemaal gek. Zoals jullie weten kan ik niet zo goed debatteren in het Frans, dus discussies volgen is ook niet helemaal mijn ding, maar laten we zeggen dat ze niet erg tevreden was over haar dochter. Daarna kwam er een vrouw met een hele zak vol smurrie… ik was benieuwd wat dit nu weer was! Ze legde het aan de oever, keerde het om en er kwam een hele prak uit voor zo’n vijf à zes man wat leek op spaghetti. De ganzen waren er niet erg van onder de indruk, dus bleef het daar liggen. Na vijf minuutjes zag ik de hoop ineens bewegen en toen ik goed keek zag ik twee muizen spaghetti stelen en iedere keer snel wegrennen! Niet veel later kwam er iets vanuit het midden van het meer steeds dichterbij gezwommen. Een hoofdje, gevolgd door een lijfje kwam steeds dichterbij en toen het aan land kwam, zag ik dat het een otter/bever was! Het liep regelrecht naar de witte broodstapel die al eerder gedeponeerd was, en waar - toen ik beter keek - al een andere otter/bever zat te smullen. De muizen en bevers kwamen samen, terwijl de ganzen al verderop waren gesetteld. Meeuwen en duiven vlogen in grote groepen over het meer, terwijl de zonnestralen de oranje/gele bomen verlichtten - de bladeren beginnen nu echt te vallen. Hier heb ik eens even genoten van de natuur en heb ik geprobeerd niet aan school te denken. Ik bedacht me hoe gaaf Kerst gaat worden dit jaar! Nederland zal nu als vakantie voelen, hoe gek wordt dat?! Even lekker met de familie wat tijd spenderen en met ma op de bank wat films kijken en koffietijd volgen met heerlijke koffie van echte koffiebonen… ik kan niet wachten! Daarna gaat het avontuur gewoon weer verder ;-).
Ik denk dat ik zo’n half uur heb gezeten en besloot een andere weg terug te nemen, want ik ben veel te nieuwsgierig om precies dezelfde weg terug te lopen. Ik liep langs het station aan de andere kant en weet nu een beetje hoe het gebied in elkaar zit, want bij mijn vorige twee wandelingen kwam ik aan de andere kant uit. Ik was wat later terug dan gedacht, maar had zeker genoten! Eerst nog wat thee gemaakt, gechat op WhatsApp en om 16h ging ik weer verder met huiswerk.
Karin had me ondertussen allemaal berichten gestuurd dat ze het lastig had met fascisme en dat ze er helemaal klaar mee was, dus besloot ik te kijken wat ze had gedaan. Volgens mij zitten we dubbel werk te doen, maar ik heb alles overgetypt van haar foto’s naar het bestand dat we delen online. Daar werd ik ook helemaal gek van. We zijn echt veel te lang bezig met die presentatie, ik hoop dat het bijna voorbij is! We zijn ook echt de enige groep met zijn tweeën, dus doen we werk voor vier man. Eerlijk is het niet, maargoed.
Ik had zin om ma te zien en te spreken, dus gingen we even bellen met video. Dat was even gezellig! We hebben wat bijgekletst, gelachen en ik vertelde haar dat ik haar nu wel begin te missen, want bij de wandeling van vandaag dacht ik aan onze wandelingen en met zijn tweeën is het altijd erg gezellig. Het is totaal niet dat ik heimwee heb hoor, in tegendeel! Ik heb het hier nog steeds prima naar mijn zin :) Maar omdat je nu plannen begint te maken voor december en alvast Olomouc begint te regelen, zit je niet meer helemaal met je hoofd hier, terwijl dat in het begin wel zo was…
Daarna ging ik om 20h30 naar Maelle voor een Halloween-avond. We zouden eigenlijk met zijn tweeën en hele enge film gaan kijken, maar ze had Gulnur ook uitgenodigd (prima) die geen enge films wil kijken (niet prima). Ik was een beetje teleurgesteld, maar we hebben uiteindelijk een okay film gekeken: Split: een man met 24 verschillende persoonlijkheden die 3 meiden ging kidnappen. Interessant, maar niet halloween. Dus dat moeten we snel overdoen misschien! Zij vonden de film overigens hartstikke eng, haha. Ik ben er immuun voor geworden volgens mij. Ik had skeletboxen gekocht voor een eurootje met oogchocoladeballen en gaf ze aan hen als Halloween-cadeautje. Het viel erg goed in de smaak! We deden onze gezichtsmaskers op (ik had een zwarte, Gulnur ook en Maelle had een blauwe - ze leek net een smurf! haha) en stuurde een foto naar de klas, die het geweldig vond haha. Om 23h30 was de film afgelopen en liep ik naar huis. Ze woont zo’n tien minuten lopen van mij vandaan. Super chill!