Military parade

Vanmorgen heb ik aan mijn regionalisme gewerkt voordat ik om 8:45 naar Taxquena liep om Joyce te ontmoeten in het metrostation. Ik trof haar pratend met een jongen die achteraf aan haar vroeg: “Kun je me vertellen waar de bussen zijn?” en vervolgens: “En waar is de weg naar je hart?” hahah, dat is een goede.
We liepen samen naar de metro en konden gelukkig in een directe lijn naar de stad. Het was enorm rustig in de metro, wat we erg vreemd vonden. Het was mooi weer en in mijn kleurrijke ‘Mexicaanse’ jurkje liep ik vrolijk naar Belles Artes, achter de horde mensen aan.
Toen we boven kwamen, zagen we waar alle inwoners van Mexico-City waren: ze waren al bij Belles Artes, haha. We kwamen zo’n 9:45 aan en de militaire parade zou om 11u beginnen. We hadden bedacht naar een rooftop terrace te gaan zodat we alles van boven konden zien en dat ik dus lekker kon zitten. We kwamen dichterbij de weg, zagen hordes mensen, politieagenten en…. Geen manier om naar de overkant te komen! We liepen wat naar links en rechts, maar er was dus echt geen manier om over te steken… we moesten dus een andere plek vinden, en ik moest dus accepteren dat ik niet kon zitten en de komende tijd moest staan. Daarbij kwam ook nog eens dat ik naar het toilet moest, haha, dus Joyce ging ergens een plek veroveren, terwijl ik een half uur in een hele lange rij heb gestaan voor de wc waar maar 1 voor mannen was, 1 voor vrouwen en 1 voor kinderen…
Ik voegde me weer bij Joyce en zo gingen we samen op een bankje staan, naast een vrouw die cacahuates en una bolsa voor 5 pesos verkocht met natuurlijk Mexicaanse muziek om ons heen. We dachten dat de zin die ze keer op keer herhaalde, nooit meer uit onze gedachten zou gaan, maar gelukkig is het gebeurd, want ik kan het niet meer precies opschrijven, haha. De parade begon met overvliegende vliegtuigen die parachutisten eruit lieten. Ze vlogen rustig naar beneden, waaronder het ging gebeuren: trucks met verschillende uniformen kwamen langs, waaronder een paar uitgenodigde Europese landen (Italië was er 1 van, erg leuk voor Joyce!!). We hebben militairen van landmacht, luchtmacht, brandweermannen, bomontmantelaars, laberatoriummensen, keukenstaf en zingende soldaten gezien. Het publiek zong vrolijk mee en de parade werd af en toe vergezeld door overvliegende helikopters (met of zonder waterzakken) of vliegtuigen.
Om 12u kwam Graham nog voor een half uurtje en ik gaf hem mijn plek. Zo zocht ik een plek voor Belles Artes waar ik eventjes kon zitten en rusten. Hier heb ik nog wat gefilmd en eventjes met ma geskypt; erg grappig! Hier kon ik van wat dichterbij alles meemaken en de parade eindigde met typische Mexicaanse dansers en danseressen, azteken en kleurrijke carnavalpakken. Ik kon Joyce en Graham niet gelijk vinden, maar het is ons toch gelukt. We werden door twee Mexicaanse studenten gevraagd voor een kort interview om hun Engels te verbeteren.
Hierna gingen Joyce en ik terug naar Taxquena, en nu was het wel een stukje drukker in de metro! Ik heb terug naar huis gelopen om mijn rug en heupen wat beweging te geven en dit ging erg goed.
Thuis heb ik wat gegeten want ik had inmiddels erge trek gekregen van alle indrukken van die ochtend! Ik heb vervolgens op mijn bed naar een lecture gekeken over Eurocentrisme om me wat voor te bereiden voor de presentatie voor morgen. Ik was erg moe en ben na wat boodschapjes bij Superama vrijwel gelijk gaan slapen!