Domme beslissing

Vanochtend voelde ik me weer erg goed tot 9 uur en die tijd heb ik dan ook gelijk goed gebruikt: ik heb mijn Violence essay voor de laatste keer doorgelezen en opgestuurd, en hierna ben ik weer even verder gegaan met mijn Cuba-presentatie.
Om 9h30 heb ik een stukje gewandeld naar Coyoacán en bij thuiskomst heb ik een wasje gedaan en geluncht, want om 11h15 moest ik richting school voor Violence. Ik was inmiddels erg moe geworden en mijn rug deed ook niet helemaal mee, maar we zijn er weer voor gegaan!
Dit was achteraf een erg domme beslissing, want toen ik onderweg was dacht ik al ‘wat doe ik hier’ en op school voelde ik me extreem moe – mijn klasgenootjes zeiden het ook. Vandaar dat ik besloot toch Cuba te skippen en naar huis te gaan. Dit was de laatste Violence-les en dus heb ik Laura nog even kunnen zien. Ze had weer snoepjes mee: dit keer Turks fruit en walnoten.
Na de les liep ik in de zon terug naar de bus en ben ik via Coyoacán naar huis gegaan. Thuis heb ik eerlijk gezegd niet veel meer kunnen doen als op mijn bed liggen met mijn ogen dicht. Ik had een extreme hoofdpijnaanval en dus heb ik aspirines genomen (die niet werkten) en heb ik het rustig aan gedaan. Ik besloot van deze tijd gebruik te maken om wat muziek te luisteren, maar ik had niet eens de kracht om de volume te veranderen… Toen ik weer een klein beetje was opgeladen heb ik af en toe een stukje documentaire voor Cuba gekeken en toen was het alweer tijd om te gaan slapen. Ik hoop dat het morgen wat beter gaat!