Leonie de bankier

Omdat ik gister tot laat met Marloesje had gechat, mocht ik de wekker vandaag om half 8 zetten van mezelf :) Gister had ik tegen mr. Haumesser gezegd dat ik niet bij Eurocompetence zou zijn vandaag om 8u, want ik had een bankafspraak om 9u bij BNP Paribas!
Toen ik beneden kwam en mijn rustige ochtendroutine wilde beginnen, zag ik dat de vaatwasser wederom niet geleegd was… (en Maria was al naar school gegaan). Dit maakte mij al pissig, dus besloot hem dit keer niet nog een keer uit te ruimen (wat een hele domme beslissing was achteraf). Ik gooide snel wat eten naar binnen, want ik was al aan de late kant voor de bank. Ik maakte me klaar, pakte mijn spullen bij elkaar en vond Cecile in de keuken met de vaatwasser open… Ik verontschuldigde me dat ik nu geen tijd had en dat ik het vanmiddag kon doen en toen werd ze boos op mij en zei dat ik haar niet respecteer en dat het niet zo gaat om de vaatwasser vol te laten voor een ander (uhum, denk eens aan Maria!!) En dus vertelde ik haar dat Maria helemaal nooit wat doet hier, en toen ging ze haar nog verdedigen ook met dat ze het de eerste twee keer had geleegd (wow!). Ik kon niet eens uitpraten, en zei uiteindelijk dat ik niet naar school wilde gaan zonder het te vermelden en dat ik me ervan bewust was dat de vaatwasser leeg was en dat ik bereid was het vanmiddag te doen, en ze zei uiteindelijk merci en dat ik het tegen Maria moest zeggen (yea, as if…).
Pissig en aardig boos liep ik van huis en moest mijn gedachten nu proberen te focussen bij de bank. Ik liep zo’n zeven minuutjes naar rechts richting de markt en kwam bij de bank terecht. ‘Bonjour, j’ai un rendez-vous à 9h’ (Goedemorgen, ik heb een afspraak om 9u). Jaja, dit deed me heel erg denken aan vijf jaar geleden in Besancon toen het Shirley en mij zo moeilijk ging een bankrekening te openen! Nu liep ik zelf mee met een vrouw naar boven, werd in een wachtkamer gezet; het ging nu al een stuk beter dan toen. Daarna kwam er een man en gingen we een kamer in om de rekening te openen. Ik kreeg een heerlijke Nespresso en hij vroeg me waar ik vandaan kwam, wat ik studeerde, etc. En ik gaf hem de documenten van Cecile. Alles was goed en hij kon de rekening openen; het ging allemaal erg soepel! Af en toe kon ik hem niet helemaal volgen (en hij kon totaal geen Engels, ook al was hij zo’n eind twintig), maar dan herhaalde hij het en ging het beter. Ik bedacht me in mijn achterhoofd dat als ik iets niet weet ik het gewoon aan iemand van de klas kan vragen, want er zijn er veel die ook een BNP Paribas bankrekening hebben. Als het goed is is mijn rekening over een week actief, maar heb ik alvast een nummer gekregen, zodat ik die kan gebruiken voor het formulier van mijn beursaanvraag.
Hierna sjeesde ik naar school om twee redenen: 1. mijn les fascisme begon om 10u en ik moest sowieso een half uur lopen en 2. ik moest super nodig naar de wc van die kleine espresso!!
In de gang hoorde ik de lerares al praten, maar ik was niet helemaal zeker van het lokaalnummer. Ik checkte het rooster aan de voorkant en had de goede te pakken :) Ik ging naast Maelle zitten en had bijna niets gemist zei ze. In de vijf-minuten-pauze was iedereen blij dat ik een bankrekening heb kunnen openen en zat Daan te klooien met die van hem ; hij had geen IBAN gekregen, dus moest het online opzoeken, terwijl hij geen Frans kent… Iedere BNP-bank is anders, hoe vaag is dat? Ze vragen andere formulieren, hebben andere procedures, etc. De conclusie was wel dat de mijne de chillste was haha :)
Na de les gingen we met Gulnur, Mathilde, Arianna, Daan, Maelle, Bella, Gilsun, Guillaume, en Iida naar het restaurant van de campus (ik had mijn lunch meegenomen). Toen we over wilden steken zagen we een oneindige rij aan politieauto’s die verschrikkelijke herrie maakten. We dachten eerst dat er een enorm ongeluk was gebeurd, maar toen de rij auto’s niet ophield kwamen we tot de conclusie dat het een staking was. Gekkigheid! Iedereen maakte foto’s en filmpjes en we moesten er eigenlijk om lachen, want het was echt iets speciaals.
Bij het restaurant praatte ik met Maelle en vertelde ze me dat vorig schooljaar alle studenten gingen staken omdat ze in Frankrijk dezelfde regel wilden instellen als in Nederland: dat je niet alle masters kan studeren, maar dat je een bijbehorende bachelor moet hebben gevolgd. Ze houden van staken hier dus. Onder de lunch was het erg gezellig met elkaar, want we hadden een tafel met zijn allen weten te bemachtigen.
Om 13h gingen Arianna, Maelle en ik naar de bibliotheek van MISHA om de beurzenformulieren compleet te maken en werden gevolgd door Daan en Guillaume. Wat hebben wij snel die papieren ingevuld zeg! Ik heb geen idee of het allemaal goed is gedaan, maar ik heb uiteindelijk wat papieren uit de printer gekregen. Ik moest alles overnieuw doen, want ik had te veel dagen gewacht sinds maandag. Ik vulde alles snel in, terwijl Arianna voor mij ging printen. Wat een teamwork! We hadden alles allemaal op tijd klaar en renden als het ware naar mr. Haumesser om alles te tekenen en een stempel te krijgen - het alternatief is morgen om 9u naar hem te gaan, want dat was eigenlijk de afspraak, maar daar hadden we natuurlijk geen zin in. Gelukkig zat hij in zijn kantoor en bij hem kregen we handtekeningen. Daan kreeg ook nog een formulier die hij moest invullen omdat hij zo veel waarschuwingen had gekregen vanuit school.
We snelwandelden naar IEP voor de les instituties van mijn favoriete lerares del Vecchio. We hebben wat dingen gediscussieerd over hoe democratisch Europa is en hierna gingen we het wetmakingsproces induiken.
Om 16u was de les afgelopen en liep ik met Arianna naar de tram, waarna ik doorliep. Bij haar heb ik even mijn frustratie geuit over de vaatwasser haha, en daarna besloot ik tomaten te kopen, want anders had ik niet zo’n boeiende salade vanavond. Bij de Carrefour aangekomen, bedacht ik met dat pindakaas ook wel top zou zijn, dus ben ik de hele winkel af gaan zoeken naar pindakaas. En even tussen jou en mij: waattttt???!! Ze hebben een miljoen soorten jam, een paar Nutella en raar eens… 1 pindakaaspot waar allemaal troep in zat. Bij een andere supermarkt hadden ze helemaal geen pindakaas en toen ik uiteindelijk vlakbij mijn huis bij de Monoprix uitkwam heb ik daar gezocht naar pindakaas en er was één, ik herhaal: ÉÉN kandidaat die met mij mee naar huis mocht. Plus tahini! Dus nu heb ik weer wat om op mijn wafels te smeren, yay! Maar de manier waarop ik het tot mijn beschikking kreeg was grandioos moeilijk. Ik stond in de rij en de man voor me, die echt NET voor me ging staan, ging zeuren over korting op bier. Nu denk je: joh, dat is zo geregeld, maar ik heb het opgenomen: het duurde vijftien minuten en toen iedereen achter me naar een andere kassa ging, heb ik ook maar toegegeven. Wat een tijdverspilling…
Hierna ging ik langs de bank (die er ongeveer naast zit), omdat mijn naam verkeerd is gespeld op mijn RIB. Na dit gefixt te hebben (het was alleen op mijn adres, dus niet een groot probleem), was ik er wel klaar mee vandaag en ben thuis heeeeeel snel mijn eten klaar gaan maken en heb ik het naar boven gesmokkeld, want ik was alleen. Ik kon niet geloven dat het was gelukt en heb echt vol pracht ervan gesmikkeld terwijl ik mezelf eindelijk eens tijd voor mezelf gunde. Ik heb lekker wat rondgeneusd op YouTube en heb eindelijk filmpjes gekeken die ik al een hele tijd wilde kijken. Ondertussen sprak de klas af in de stad bij iemand thuis voor drank, maar ik wilde eens even doen wat ik altijd al wilde doen: lekker met mijn sfeer-rozenlichtjes een beetje computeren en eens geen schooldingen doen. Hoewel, ik was uiteindelijk een beetje verveeld en ging naar de huizen in Olomouc kijken, wat uiteindelijk lastig gaat worden: airbnb’s zijn te duur en de campus is gedeelde badkamer en gedeelde keuken, en dat is wat ik nu precies niet wilde, want ik word hier af en toe ook al helemaal gek. Ik moet er nog even over nadeken hoor! Want andere accomodaties gaat lastig worden… Ik heb nog even lekker Harry Potter gelezen en ben lekker gaan slapen.