Mexicaanse bioscoopervaring

Vanmorgen had ik weer helemaal zin in de dag en heb ik in de ochtend gewerkt aan mijn thesis. Het was dit keer niet zulk lekker weer; bewolkt en koud, vandaar dat ik met mijn Pierce The Veil-vest binnen heb gewerkt, terwijl ik met mijn klasgenootjes van Straatsburg praatte over de thesis-proposal. Niemand had er zin in, maar eerlijk gezegd heb ik best zin in dit onderzoek! Het ligt er eerst aan of het wordt goedgekeurd en daarna hoe ik de methodologie ga toepassen… hoe tof zou het namelijk zijn om de observatietechniek toe te kunnen passen in Parijs zelf!!!! Maar dat moet ik even met mijn supervisors overleggen, die me worden aangewezen op basis van mijn proposal – nog even afwachten dus!
Om 10u ben ik even een ommetje gaan maken naar Superama voor mijn weekendboodschapjes en op de terugweg had ik eigenlijk wel zin in koffie en nu weet ik wel dat ik koffie thuis heb, maar ik loop iedere dag langs een cafeetje die ik altijd al wil uitproberen, dus vandaag was de dag. Ik liep naar binnen en praatte wat met de jongen achter de kassa. Hij kwam uit Venezuela en had al in Colombia en Bolivia gewoond. Hij was nu 9 maanden in Mexico! Aardige vent. Met mijn café americano liep ik naar huis en hier heb ik op bed een aflevering van The 100 gekeken, terwijl het buiten begon te regenen.
Hierna was ik best moe, maar ma vroeg te skypen, omdat ze met opa en oma en Petra was en dus heb ik dat vijf minuutjes gedaan maar besloot toch maar te gaan liggen, want was even te veel. Hierna had ik eerlijk gezegd even geen motivatie meer om iets te gaan doen en kun je het misschien het best beschrijven als ‘ik had mijn middag even niet’; ik had echt helemaal nergens zin in. Ik praatte nog wat met ma en dat deed me wel goed.
Hierna heb ik het roer omgegooid: ik heb leuke muziek op de tv aangezet en besloot wat te gaan schrijven met het gekletter van regen buiten op de patio. Ik maakte mijn specialiteit: vistaco’s haha en heb even wat creativiteit de vrije loop gelaten.
Ik had half met Graham afgesproken vandaag, maar het Frida Kahlo museum was helaas al volgeboekt, dus moesten we wat anders verzinnen. Hij wilde naar een cafeetje in Roma, maar ik vond dat een beetje te ver, want het was inmiddels al 15:30. Daarom stelde ik voor om naar de bioscoop te gaan. We wilden allebei ‘IT – capítulo Dos’ zien en dus besloten we daar om 17h heen te gaan, achter mijn huis (8 minuutjes lopen). Ik heb dus eerst nog een uurtje gewerkt aan mijn thesis proposal en heb het gewoon maar opgestuurd, anders werk ik er tot in de eeuwigheid aan – ik hoor wel of het veranderd moet worden of niet.
Om half vijf spraken we af in de Cinepolis bioscoop en kochten we een ticket voor 49 pesos per persoon!! (2,5 euro). Graham kocht nacho’s en ik had mijn eigen snacks meegenomen, maar kocht toch nog een fles water, want de film duurde 169 minuten op de een of andere manier! De tassen mochten niet naar binnen, maar uiteindelijk de mijne wel en we hadden een prima plek veroverd. Bijna bovenaan in het midden, en we waren omringd door Mexicanen met popcorn, chips, nacho’s en hele grote bekers met felblauwe en felrode vloeistof dat als drinken werd gezien. Pa belde vlak voordat de film begon en vertelde me dat hij vanmiddag ook precies naar IT2 was gegaan. Hoe toevallig!
De film was erg tof! Ik had twee jaar geleden deel 1 gezien met Lindy, Coen en Rick en dit deed me daar weer aan denken. Tijdens de film kreeg ik een verschrikkelijk goed idee voor mijn blog en daar ben ik heel erg dankbaar voor. Ik hoop dat ik de tijd erin kan steken om het uit te werken!
Met Graham was het erg gezellig ook. Na de film zei Graham: ‘Weet je dat er een uitzichtspunt is hier?’ ‘Nee. Laten we gaan!’ Dus we liepen naar het balkon van de bioscoop en hadden overzicht over de hele zuidkant van de stad. Overal waren lichtjes en zag je ze de berg op gaan. Links in de verte waren lichtflitsen van onweer zonder geluid en het leek ook niet dichterbij te komen. Het was erg gaaf om te zien!
Beneden aangekomen, leidde ik Graham naar de bus, want hij wilde eigenlijk 40 minuten naar huis lopen, maar omdat het al 20h15 was en ik in die buurt overdag al langs bewakers met geweren loop, vond ik het voor hem niet verstandig. Voor de Chedraui nam hij de bus die ik altijd naar school neem en ik zat te twijfelen of ik voor die ene straat een uber moest nemen of niet. Ik besloot naar mijn gevoel te luisteren die aangaf dat het prima te lopen was: het was nog niet pikkedonker, nog niet heel laat en er liepen nog aardig wat mensen op straat, plus er was beveiliging in de straat waar ik moest zijn, dus het was allemaal goed gekomen.
Thuis aangekomen (20h30) heb ik me afgetuigd en ben ik lekker mijn bedje in gedoken!