Productieve hulpdag

Vanochtend zag ik dat Gulnur me een berichtje had gestuurd waarin stond dat ze de kamer niet wilt en dat ik het aan Maria kon vragen. Daarna begon weer hetzelfde ritueel: na mijn wekker om 7:20 kwamen de fysio-oefeningen, ontbijten en naar school rennen, want op de een of andere manier ben ik toch altijd net even een beetje te laat. Hier heb ik met de lerares overlegd wat ik nou moest doen. Ik had les van 9h-11h30, maar ook een afspraak met Mr. Haumesser en Elisabeth Lambert voor mijn polsen om 10h en hij had me niet teruggehaald toen ik hem vertelde dat mijn Franse lessen in de ochtend waren ingedeeld.
Na ons overleg heb ik 45 minuten Frans les gevolgd, ben ik in een kwartier naar het andere gebouw gelopen, kon ik het natuurlijk niet precies vinden nadat ik het aan vijf mensen had gevraagd en uiteindelijk kwam ik bij het MISHA gebouw aan en stond er niemand op mij te wachten. We hadden dus miscommunicatie. Ik mailde de directeur en hij kwam keihard op zijn fiets aangesneld, omdat hij niet wist of onze afspraak door zou gaan. We hebben uiteindelijk met zijn drieën overlegd dat ik een doktersverklaring moet regelen en dat ik dan waarschijnlijk extra tijd krijg of eventueel een presentatie in plaats van een schriftelijke toets. Ik vond ze echt allebei super tof en ben blij dat dat mijn leraren worden.
Gelukkig kon ik de laatste 45 minuten van Frans les nog bijwonen en kwam middenin een presentatie over Macron binnen. Ik kon nog wat meepikken van de subjunctief, waarna ik bij de St. Paul’s had afgesproken met Maria. Ik zag haar al in de verte aankomen en liep naar haar toe, want we hadden maar weinig tijd. In de tijd tussen onze lessen gingen we naar wat banken om voor haar een bankrekening te openen. Blijkbaar kunnen zij en Gulnur geen bankrekening komen omdat ze uit risicolanden komen, maar ze moeten er een hebben om hun beurs te krijgen. Lastig gedoe dus. En omdat ze geen Frans kunnen, ben ik iedere keer de vertaler. We zijn bij een paar banken geweest en ze wilden geen afspraken maken zonder geboorteakte. Een bank ging zelfs haar geboortestad opzoeken op internet en kwam erachter dat het een industriestad is voor metaal - en dus raketten - en wilde dus niet met haar in zee gaan… Maria kwam teleurgesteld en vooral geërgerd naar buiten en wilde naar huis huis - Rusland dus. Ze mompelde wat over ‘bureaucratie’ en ik verzekerde haar dat het wel goed zou komen (wetende in mijn achterhoofd dat het voor mij vijf jaar geleden zelfs super moeilijk was om een bankrekening te openen, maargoed).
In de middag ben ik aan de studie gegaan, ging ik heel even liggen en viel natuurlijk in slaap tot half vier, waarna ik echt moest opschieten, want om 17h zou ik weer bij Cecile zijn voor een tweede bezichtiging, met Maria dit keer. Ik wilde eerst nog naar de stad om geld te pinnen voor de airbnb voor Maria en liep een winkel binnen om een flesje te kopen, maar ik kwam erachter dat ik mijn portemonnee was vergeten, dus dat was ongemakkelijk toen de man achter de kassa er een nieuwe werknemer bij haalde en ik nogmaals moest vertellen dat ik mijn geld niet kon vinden haha. Ik liep nog tien minuutjes verder de stad in, maar pakte nu een andere hoek en verdwaalde een beetje. Er zijn hier veel te veel leuke winkels en mooie gebouwen!! Uiteindelijk snelde ik naar Cecile en nam de verkeerde afslag. Hierdoor kwam ik totaal in de verkeerde hoek uit en moest het opzoeken. Omdat ik had beloofd om om 17h bij Cecile te zijn besloot ik te hardlopen en was er precies om 17h.
Cecile vond het leuk me weer te zien en welkome Maria. Ze vertelde me dat ze Gulnur inderdaad niet zo enthousiast vond overkomen en dat ze het niet zo gek vond dat ze het niet wilde nemen. Ik zei maar dat ze wat anders had gevonden, want het zou een beetje lullig zijn om te zeggen dat ze het een ‘crazy cat lady’ vond. Maria vond het een prima kamer en wilde de uitleg eigenlijk niet eens afwachten, want ze wilde naar een andere bank toe voordat die zou sluiten. Ik verzekerde Cecile dat ik de kamer graag neem en ze was erg blij dat te horen.
Na de bezichtiging snelwandelden we naar een andere bank en daar kon hij een afspraak met Maria maken voor volgende week, want hij heeft geen geboorteakte nodig (zegt hij nu… ik ben benieuwd). Hierna gingen we naar de winkel aan de overkant La Poste voor een simkaart en hebben we wat informatie gekregen. Verder heb ik Maria nog wat geholpen met wat vertalingen in winkels als lenzenvloeistof en zijn we in de hitte naar huis gelopen. Ik had de hele dag een korte broek aan en toen we zo’n 19h weer thuis aankwamen stond de temperatuur buiten nog op 34 graden!
In de avond vertelde Maria me dat ze graag mannen wil regelen voor de verhuizing en dus was ze aan het zoeken op Facebook. Ik had ondertussen Mathilde ook gevraagd jongens te regelen. We zijn wederom de hele avond aan de studie gegaan.