Koffieles van een echte Italiaan

Het lijkt wel een donderdag-ritueel te worden: ontbijten en fascisme lezen. Dus ja, deed ik dat vandaag ook. Ik heb trouwens afgelopen dinsdag een mail teruggehad van mijn minorities leraar en hij zei dat mijn analyse van ZIJN artikel “excellent work” was… nou, die heb je in de pocket! Het was zijn eigen artikel die we moesten analyseren, dus gelukkig heb ik het goed gedaan, haha. Maelle heeft het helemaal afgekraakt omdat ze niet wist dat onze leraar de schrijver van het boek was hahah.
Daarna heb ik wat oefeningen gedaan en heb ik besloten een heerlijk Lungo te zetten met het Nespresso-apparaat van Cecile met mijn HEMA-capsules haha. Druifjes erbij en een perfecte snack al zeg ik het zelf.
Na de lunch liep ik naar iEP voor de klas van Europese Instituties. Eigenlijk legt ze gewoon uit wat alle Europese instituties zijn, zoals de Council of Europe, Europees Parlement en alle verdragen etc., maar de lerares is gewoon geweldig, dus dat maakt de les leuk. Het duurt 2 uur lang, maar haar Schotse accent is echt top, en haar passie en enthousiasme ook. We MOETEN echt allemaal stemmen in de Europese verkiezingen, dus bij deze: degene die dit leest ook!
Hierna zijn Gilsun, Maria en ik weer bij MISHA langsgeweest voor ons cadeau dat er niet ligt en toen liep ik met Gilsun naar een bar op de campus waar we ons bij Guillaume, Daan, Essi, Gulnur, Bella, Mathilde, Karin en Arianna voegden. Hier heb ik met Arianna over koffie gepraat, want wanneer heb je nu eigenlijk echt de kans om over koffie te praten met een echte Italiaan?!! Niet vaak dus, dat dacht ik ook, haha. Ik vroeg van alles en ze vertelde me dat ze meestal de kleine kopjes drinken en eigenlijk nooit de ‘americano’ (wat de normale kop koffie voor een Nederlander is), omdat die te ‘waterig’ is. Ze prefereert een klein kopje, dus eigenlijk wat een Lungo is bij een nespresso-apparaat, of een espresso, maar die drink je alleen als je haast hebt. Ik vond het echt fascinerend haha ik moet echt een keer naar Italie om alle soorten koffie uit te proberen! Tijdens ons gesprek ging langzamerhand de muziek harder en merkte ik op dat het apres-ski-muziek was en vertelde ik dat ik dit ALTIJD hoor als ik uitga, en dat ik daarom niet uitga. Iedereen snapte me haha, maar voor hier was het voor een kwartiertje wel gezellig.
Om 17h hadden we fascisme, wat dit keer een beetje saai was en in de klas werd het langzaam donker. Nu merk je wel dat het herfst is! Na de les heb ik met Karin en de lerares gepraat over ons rapport van de presentatie en vroeg de lerares of ik wel kon typen en vertelde ik dat dat eigenlijk ook aardig lastig is om veel te typen, maar dat het nu nog redelijk gaat. Ik ben echt blij verrast met hoe het gaat met mijn polsen. Tuurlijk heb ik iedere dag wel een beetje last, maar ik heb mijn gips bij me en ik doe mij oefeningen iedere ochtend. Ik ben eraan gewend, dat is het eigenlijk gewoon. Het is natuurlijk niet normaal om altijd je polsen te voelen met alles dat je doet ongeveer, maar zoals het nu gaat ben ik heel erg blij. Ik kan in de lessen ook gewoon meedoen en hoef geen aantekeningen te vragen aan anderen. Hopelijk gaat het zo door!
Bij de carrefour heb ik banaantjes gekocht en heb thuis na het diner een case-study ‘Emre vs. Switzerland nr. 2’ gelezen voor remedies. Woensdag heb ik er een presentatie over met Lucile en Bethany. Het is een interessant verhaal: Emre is van Turkse nationaliteit en woont al sinds zijn 6e in Zwitserland met zijn familie, dus eigenlijk is dat zijn thuis. Hij had een paar delicten gepleegd en moest naar de gevangenis en werd uiteindelijk door Zwitserland uit het land gezet, maar toen kwam hij bij de ECHR terecht om te zeggen dat dit tegen het principe van artikel 8 ging: recht op familie en privé recht, en hij heeft gewonnen: hij hoeft Zwitserland niet meer uit. Ik moet het alleen nog wel wat verder uitwerken, want de beslissingen van de Court zijn niet helemaal duidelijk.