Onverwachte wending

Vanmorgen was ik als eerste wakker van de groep. Ik stond op in de schemer van onze airbnb-kamer en nam een douche, waarna ik mezelf klaarmaakte om de straten van Parijs verder te ontdekken.
Tijdens mijn ontbijt in het donkere hoekje van de keuken chatte ik met Camilla over de tijd en plek waar we af zouden spreken, en Karin vroeg tegelijkertijd of ze mee mocht komen… tuurlijk!
We spraken 10h20 af bij Shakespeare&Co. Omdat mijn kamergenoten nog heerlijk lagen te slapen, ging ik alleen op stap. Ik stapte in Pyrénées in de metro en stapte uit bij Hotel de Ville. Toen ik boven kwam regende het en kon ik voor het eerst mijn paraplu gebruiken. Ik had geen flauw benul waar ik nu heen moest, maar op mijn plattegrond op mijn mobiel zag ik dat ik twee keer water over moest steken richting de Notre Dame, dus dat was de richting die ik opging. Om de hoek bij de Notre Dame ontmoette ik Karin die in de regen stond te wachten voor het café. De rest zou wat later komen, dus liepen wij wat straatjes rondom.
Vervolgens gingen we de boekenwinkel in van Shakespeare&Co die blijkbaar erg beroemd is. Het was een prachtige boekenwinkel, en een toeristische trekpleister, maar we hebben hier allemaal een boek weten te bemachtigen. Ik heb “The Things You Can See Only When You Slow Down” gekocht, en de winkel heeft er een stempel ingedaan. Hierna gingen we naar het bijbehorende café en nam ik een golden latte (met kurkuma, omdat ik me niet goed voelde). Het was een heel klein café, maar uiteindelijk konden we met z’n allen aan één tafel zitten (Camilla, Bethany, Arianna, Maria, Karin en ik). Ik vroeg de meiden of ze mijn boek wilden signeren met een klein verhaaltje en omdat ze dat zo’n leuk idee vonden, vroegen ze hetzelfde. Dus zaten we vijf minuten later in elkaars boeken te schrijven en was het een gedenkbaar moment.
Hierna moest Arianna haar vliegticket printen, want ze zou naar Italië vliegen die avond voor haar graduation in Zwitserland (ze studeerde vlak over de grens in Zwitserland). Vijf minuten en één euro veertig verder gingen we met de metro naar een leuke straat (rue des petits carreaux) met allemaal eettentjes. Ik voelde me steeds slechter, want mijn heup deed enorm veel pijn, net als mijn rug, dus gingen we snel in een burgertent zitten, waar iedereen een burger bestelde en ik mijn heup kon rusten. Ik voelde me slechter met de minuut en Karin zei dat ik er niet goed uitzag en ik besloot met Marloes te bellen. Toen ze belde liep ik snel naar buiten en had even een slecht moment, want ik hing huilend aan de telefoon met haar, te sneeuwberen in de straten van Parijs. Zij zat nu bij mij thuis in Nederland te rusten en ik had rust nodig, dus kon ik even mijn ei kwijt. Ondertussen zag ik Iida aankomen, die vast dacht ‘wat is er aan de hand?!’, maar ik gebaarde haar dat de rest binnen zat. Even later ging ik ook naar binnen en vertelde de meiden wat er aan de hand was. Natuurlijk hield ik het bij hen ook niet droog en waren ze me allemaal aan het knuffelen en waren ze heel lief. Ze zeiden dat het het beste zou zijn als ik die avond mee naar huis zou gaan in de trein met Camilla en Bethany en dat vond ik eerst erg drastisch klinken, maar als ik eerlijk tegen mezelf was, kon ik gewoon niet meer. Ik besloot ma te bellen en we kwamen tot de conclusie dat het beter zou zijn als ik inderdaad naar huis zou gaan, in plaats van de avond erna. Toen ik weer terugkwam bij de meiden, ging Camilla met Kostka bellen, terwijl de rest me geruststelde. Ze kwam terug met geweldig nieuws: ik mocht op de school’s kosten een ticket boeken voor die avond, moest de rest van de dag taxi’s nemen om niet meer te lopen en hij zou adressen van dokters geven omdat hij ook gewrichtsproblemen heeft gehad. Wow. Iida bestelde een ticket en daarna gingen we allemaal onze eigen weg.
Karin stelde voor met mij mee te komen om een curry te maken en dat klonk echt geweldig, want ik had vrij weinig op door de misselijkheid en rust met een vriendin zou me erg goed uitkomen. We kochten onze benodigdheden bij Naturalia en namen een taxi naar mijn airbnb, waar Karin kookte terwijl ik mijn spullen inpakte. Mathilde, Bella en Daan waren in de kamer, maar wisten niet dat ik wegging en waren erg begrijpend toen ik het vertelde. Om 18h45 bestelde Bella een Uber-taxi en ging ik op weg naar Gare de l’Est. Mijn koffertje (van oma) werd ingeladen en ik werd voor de laatste keer deze trip rondgereden door Parijs.
Op het station wachtte ik op Camilla en Bethany met prikkende, moeie ogen en was ik blij dat ik naar huis kon. We hebben gezeten bij La Place en namen de trein om 20h25. Toen de trein reed, kwamen de meiden (die mijn spullen overal heen mee namen) in mijn coupé zitten, aangezien er zowat niemand in zat. Hier hebben Camilla en ik Taiwanees geleerd van Bethany en toen de twee conducteurs kwamen, deden ze mee.
Om 23h was ik thuis en heb ik mijn spullen uitgepakt, waarna ik heerlijk ging slapen.
PS: Ik weet zeker dat Cecile in mijn kamer is geweest. Ten eerste was mijn verwarming bijna uitgedraaid en stond het licht in Maria’s kamer aan - maar Maria is in Parijs, dus dat is aardig vreemd.