Frida Kahlo

Vanmorgen voelde ik me helemaal niet goed; ik lag onder vijf dekens dik te rillen met oogpijn, maar ik heb het toch voor elkaar gekregen om de tekst voor methodologie af te lezen voordat ik om 12u naar Coyoacán liep.
Het was prachtig weer en ik had mijn blauwe kleurrijke rokje aangedaan en een hoed opgezet, want ik had met Graham afgesproken bij het Frida Kahlo-museum (en dit rokje had ik daar gelijk al voor gespot toen ik het in Nederland gekocht had). Er stond een immens lange rij tot om de hoek, maar wij hadden al online tickets gekocht, dus konden we gelijk naar binnen. Het werd ook wel la Casa Azul (het blauwe huis) genoemd en dat was te merken: de muren waren een mooie zeekleur blauw en toen we binnenkwamen, stapten we in een courtyard vol groen met een kleine halve mini-piramide met azteekachtige beeldjes. Nadat we een foto maakten als Frida en Diego, liepen we naar binnen, waar we wat kleren en kunst van Frida hebben bewonderd… ik vond het niet mooi, maar het is een belangrijke artiest voor Mexico dus ben ik blij dat we het gezien hebben. We kletsten heel wat af en liepen zo af en toe een kamer binnen, en het was een drukte van jewelste!
Na dit bezoek kocht Graham een bakje mega lekkere mangostukjes van de straat en zo liepen we naar Pan Gabriel (een glutenvrije, melkvrije en suikervrije bakkerij) die twee minuten verderop zat. Ik kon mijn ogen niet geloven: ik kon ALLES kiezen in de hele winkel en werd soortement gek, in een goede zin natuurlijk, haha. Ik kon echt niet kiezen! Er waren kaneelbroodjes, empanadas, gewoon brood, croissantjes, koekjes, mango-kokosrollen, brownies, pan de muerto (deze ga ik natuurlijk sowieso kopen voor el dia de los muertos!!) en waar mijn oog op viel was toch echt een enorm grote donut die in de vitrine lag. We bestelden koffie en een donut en hebben even in het cafeetje gezeten en gezellig gekletst. We besloten hierna via een tuincentrumpje naar het ‘park’ met de rechte lijnen en eekhoorns te gaan en hier hebben we wat verder gekletst. Het was erg gezellig vandaag!
Om 17h liep Graham terug naar zijn kant van de stad en liep ik via het centrum van Coyoacán terug naar mijn casa. Hier was ik aardig moe inmiddels dus heb ik gelijk gekookt en de film ‘National Treasure’ gekeken, waarna ik ging slapen.