De Japanse Tuin

Vandaag werd ik weer goed wakker (op mijn benauwdheid na – dit komt helaas hoogstwaarschijnlijk door de donut van gister ) en heb echt een heerlijke ochtend gehad! Luisterend naar wat rustige muziek heb ik de ‘Paris protocol’ gelezen van mijn uitje naar Parijs vorig jaar met de klas, want ik had ineens zin om wat over Europeses kunst te lezen, dus gaf ik eraan toe.
Hierna heb ik mijn rapport voor methodologie afgemaakt en opgestuurd, ben ik wat boodschappen gaan doen, heb ik wat met mijn hosts gepraat want ik kwam ze eindelijk tegen (ze zaten te ontbijten om 12u toen ik terugkwam van Superama) en heb ik met oma geskypt terwijl ik ging koken. Hierna heb ik een aflevering van The 100 gekeken en ben erg blij dat ik deze serie ontdekt heb. Hierna heb ik een super saaie tekst gelezen voor violence over allemaal feitelijke methodologie, maar ik heb hem samengevat en naar mijn klasgenootjes gestuurd.
Nu kon ik naar buiten! Alhoewel, ik wilde eerst de afwas doen, de vuilnis wegbrengen en vegen. Hierna ben ik dus wel naar buiten gegaan en heb ik in het zonnetje naar de Japanse tuin gelopen; iets waar ik al een hele tijd heen wil, maar het was iedere keer te ver door mijn moeheidsaanvallen. Halverwege kreeg ik weer een halve aanval, maar nu wilde ik doorzetten dus was er uiteindelijk met een volle blaas aangekomen. Het was een heel klein parkje waar veel kleurrijke bruidjes foto’s namen op de typische rode Japanse bruggetjes, omringd met water. Ik liep wat heen en weer en hoopte het ‘bos’ erachter in te kunnen maar helaas stond er een dikke muur tussen en snap ik dus niet helemaal hoe je daar kunt komen… dit vergt wat meer onderzoek! Ik heb heel eventjes gezeten op de stenen om bij te komen, waarna ik snel weer terug naar huis ben gesnelwandeld om naar het toilet te kunnen, haha. Hier heb ik mijn blog bijgewerkt en om 18h heerlijk Netflix aangezet.