Vervroegde Sinterklaas en Loodgieter Leonie

Vanochtend begon ik weer vrolijk de dag en heb genoten van extra veel papaya. Ik heb mijn druiven inmiddels ingeruild voor peren – zo kom ik heerlijk nóg meer in de herfstsferen. Ik heb in de ochtend gewerkt aan mijn essay onderwerp voor violence en heb wat boodschapjes gedaan. Ik heb een vriendin gemaakt, genaamd Marie Carmen. Althans, ze was al een vriendin, maar we wisten elkaars naam niet haha. Ze is zo’n inpakster bij de kassa van zo’n 65 jaar oud en is altijd erg lief. Vandaag vroeg ze mijn naam.
Helaas merkte ik dat ik met het lopen erg moe was, en heb besloten Alethia te informeren dat ik niet naar methodologie zou komen in de avond en dat ik dus na de violence-les naar huis zou gaan.
In mijn nieuwe zwarte jurk (momenteel mijn favo outfit) nam ik de bus voor Chedraui, liep door Copilco terwijl ik wat voiceberichten stuurde naar wat vrienden en liep zo naar school.
De violence-les was weer interessant, maar ik was wel erg moe. Het ging vandaag over factoren van risicogroepen en zo hebben Claire en ik wat nagedacht over onze groep. Voor de les vroeg de lerares wat we willen verbeteren aan de studie in Mexico en zo kon iedereen zijn zegje doen. Eerlijk gezegd zijn we allemaal erg tevreden dus veel hadden we niet te vertellen. Na de les besprak ik met de lerares mijn onderwerp voor mijn essay, wat met mijn thesis te maken zal hebben, dus het is leuk om te doen! Ze stelde voor mijn klasgenootjes te interviewen en omdat zij dit weekend naar Oaxaca gaan en dus geen tijd hebben mij te helpen, mag ik mijn essay een of twee weken later inleveren… en ik had er niet eens om gevraagd! Ik vind het goed!
Ik nam de bus via Copilco (want dat is een stuk leuker lopen) en liep door de warmte terug naar huis. Het is lekker warm, niet vervelend plakkerig – nooit geweest ook. Het was zo’n 25 graden vandaag. Thuis ontdekte ik dat ik een pakketje had uit Nederland en dat kon niets anders zijn dan die van ma! Samen met haar via Skype maakten we hem open en nu ben ik een rijk mens: ik heb allemaal nootjes en chocolade gekregen! En daarbovenop nog zalf voor mijn gewrichten. En als de kers op de taart heb ik een kaart van een ezel uit Griekenland, samen met een enkelbandje en een kettinkje met een sleutel. Super gaaf!
Ik heb gelijk aan mijn host gevraagd of ze het uiteinde eraf zou kunnen halen, want hij was te lang, en ze heeft het erg goed gedaan. Ik vertelde haar ook meteen dat de wc niet goed doortrok en helaas lukte het me totaal niet om met zo’n plumber om te gaan. Ze gaf me die van hen en ik heb het nog een paar keer geprobeerd. Mijn rug en handen begonnen echt pijn te doen, maar zij zei dat zij het ook niet kon en uit alles kon ik opmerken dat ik het toch echt eerst zelf zou moeten proberen. Ik heb het gegoogled en heb een paar technieken geprobeerd, waarna het uiteindelijk zelf is gelukt. Yes! Ik was erg blij dat ik 1) met zo’n ding om kan gaan en 2) dat mijn wc weer normaal is haha.
Hierna had ik echt rugpijn, maar gek genoeg had ik zin om aan violence te werken om mijn idee op papier te zetten en heb dit dan ook gedaan. Ik besloot wat te gaan liggen met mijn diner en heb hierna aan mijn essay voor Mario gewerkt, wat over art nouveau zal gaan – denk ik. Ondertussen begon het weer te regenen en onweren en op een gegeven moment schrok ik me echt een ongeluk van de harde knallen buiten. Ik voelde me weer eventjes kleine Leonie die bijna naar haar ouders zou gaan voor comfort, maar ik ging braaf door met de studie. Maar ineens viel het licht uit en was de wifi weg. In het donker hoopte ik dat alles het weer snel zou doen en anders had ik al bedacht dat ik heel vroeg zou slapen, want ik zat vechtend met mijn ogen achter mijn laptop. Eventjes later deed alles het weer en heb ik nog wat verder gewerkt. Ik heb daarna ook mijn blogs online gezet, want de afgelopen twee dagen was er onderhoud aan de site. Vandaar hier mijn excuses voor de verlate berichtjes, maar dit keer was het dus niet mijn fout hoor!!