San Angel
Blijf op de hoogte en volg Leonie
06 Oktober 2019 | Mexico, Mexico-stad
Eerlijk gezegd had ik vandaag moeite met motivatie vinden voor schoolwerk, haha. Maar misschien mag dat ook wel eens op een zondag! Ik wilde vooral eigenlijk op bed liggen en films kijken, maar ik denk dat het er ook mee te maken had dat ik me echt ziek voelde. Ik heb dit echter niet gedaan, want ik wilde me focussen op mijn essay voor regionalisme. Omdat mijn hele maag zich omdraaide door mijn rugpijn, besloot ik een gembershotje te halen bij ‘Flor de Viento’ in Coyoacán. De zon begon langzaam warmer te worden en met mijn grijze knee-high socks, zwarte korte broekje en grijze crop top met lange mouwen en zwarte leren jasje (jaja, Leonie-approved outfit) ben ik naar het dorp gelopen en via het parkje voor de kerk naast het Frida Kahlo-park ben ik mijn shotje gaan halen. Ik liep verder naar de Green Corner om yoghurt te halen (pardon dat ik zo veel (dure) yoghurt haal, maar ik heb echt het idee dat het me helpt qua calcium-tekort en ik voel me een stuk beter, dus ik ga ermee door).
Thuis trof mijn hosts buiten met hun ontbijt om 11:30 en hebben we even over gister gepraat. Ik ging naar binnen om nog even wat art nouveau te onderzoeken. Ik was zo verschrikkelijk moe dat ik Joyce even een berichtje stuurde dat ik een powernap ging doen en dat was de beste beslissing van de dag. Ik heb nog nooit zo lekker gelegen/geslapen voor 20 minuutjes! Om 12:45 stond de uber buiten de poort met Joyce erin. Samen gingen we naar San Angel om met Graham rond te lopen. Wat een leuk dorpje! Het is een buurt naast Coyoacán en vlakbij UNAM. Het was erg kleurrijk met nette, schone parkjes en marktjes. Ook hier is het de gewoonte om schilderijen buiten te stallen in de parkjes in de weekenden. Eerst liepen Joyce en ik samen even rond en ondertussen appten we Graham. We ontmoetten elkaar in een soort hal met allerlei kleine eettentjes. We bestelde allemaal wat anders en konden het bij elkaar aan tafels in het midden opeten. Ik had echt de allerlekkerste vistaco van mijn leven op en was blij dat het goed viel na mijn gembershotje! We kletsten wat over het Euroculture-avontuur en over wat we hierna willen doen en waar we willen wonen of niet. We genieten alle drie met volle teugen van dit hele avontuur en zijn er wel over uit dat we in Europa willen wonen. Ik ben blij dat mijn familie en vrienden het niet moeilijk vinden dat ik in het buitenland woon, want ik hoorde van Graham en Joyce dat hun ouders soms huilend aan de telefoon hangen omdat het gemis zo erg is. Ik daarentegen ben erg blij dat Skype bestaat en als ik later in Europa (zeg, Londen of Parijs) woon, zal het makkelijk zijn een treintje te nemen, dus niets aan de hand!
Omdat ik niet meer kon zitten door mijn rug, liepen we wat rond de parkjes en gingen we weer terug naar de winkeltjes die echt geweldig leuk zijn hier vol sierraden en Mexicaanse producten. Ik kon het niet laten een reep chocolade te kopen, want: when in Mexico… Joyce had een afspraak gemaakt voor het laten aanmeten van een bril, want ze had die van haar helaas laten liggen in het vliegtuig uit Oaxaca. Graham en ik gingen naar een glutenvrije bakkerij om eens te kijken wat we hier konden scoren. Helaas was het met melk…, dus heb ik er niets vandaan gehaald, maar Graham heeft er een carrot cake gekocht. Wederom kon ik niet zitten, dus hebben we rustig wat buitenstraatjes doorgelopen en ontmoetten we Joyce weer buiten de winkels. Na een ander parkje hebben Joyce en ik de uber teruggenomen en werd ik netjes voor mijn poort weer afgezet.
Het was inmiddels 18u, dus was het tijd voor een film (ik zie de tijd altijd als 3u later, aangezien ik al om 20h/21h ga slapen; dus 18h is voor mij zo’n 21h… vandaar filmtijd dus). Ik had helemaal zin in Fantastic Beasts And Where To Find Them en heb hiervan genoten met mijn fairy lights op de achtergrond en mijn diner op mijn bed. Heerlijk!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley