Mexicaans barbecue feestje

Ik begon de dag met goed nieuws, aangezien ik gister mijn rapport voor methodologie had opgestuurd van een verkeerde tekst en ik nu antwoord had ontvangen dat dit goed was (ik had al voorgewerkt vorige week en dus had ik al een tekst geanalyseerd, maar nu had ik op de audio gehoord dat ze de tekst van volgende week gaan veranderen… maar gelukkig is het geen probleem) Hierna ben ik weer gaan schrijven voor mijn blogs en ben daarna ben ik aan mijn essay voor regionalisme begonnen. De content is over het algemeen al op papier door mijn presentatie, maar die dertien pagina’s moet ik nog even samenvoegen tot een mooi geheel plus bronvermeldingen.
Om 11u ben ik even een stukje gaan lopen buiten om water te halen. Althans, dat was het originele plan. Toen ik mijn deurtje uit kwam, zaten mijn hosts op de patio de ontbijten en hadden we het even over het feestje die middag. Juan Carlos was vorige week blijkbaar jarig en dus hadden ze vandaag wat vrienden uitgenodigd voor een barbecue en bordspelletjes… en ik mocht ook komen! Ze hadden er zo te zien zin in en ik vond het ook leuk om iets typisch Mexicaans mee te maken. Maar om niet de hele dag aan huis gekluisterd te zijn, besloot ik een wandelingetje te maken. Via Chedraui liep ik naar Coyoacán en trakteerde mezelf op een 1-euro cappuccino met kokosmelk van El Jarocho (jaja, we doen ruig in het weekend). Ik liep wat rond het pleintje, genoot van het zonnetje op een bankje voor de kerk en luisterde naar Maxime’s voiceberichtjes, wat erg grappig was. De man gekleed in een beige-bruin pak en een pet met de verschrikkelijke muziek wat lijkt op een Nederlandse carousel stond weer op zijn gebruikelijke plek op de hoek van de kerk te draaien aan zijn machine en ik had gemixte gevoelens hierover: het was echt ver-schrik-ke-lijke muziek, maar het was enorm Mexicaans, dus hoorde het erbij, haha. Ik liep via de Superama terug om alsnog wat water mee te nemen en was zo’n 13u thuis. Hier heb ik nog wat verder gewerkt aan mijn essay voor regionalisme en na wat afwas ben ik naar het huis van mijn hosts gegaan twee stappen verderop. In de keuken stond Celia met een vriendin te werken aan de hapjes. Ze vroeg wat ik wilde drinken, maar ik zei dat ik graag mee wilde helpen en toen heb ik wat ham rolletjes gemaakt (wat me opviel was dat het uit de USA kwam, niet uit Italië). Het grappige was dat ze kaasblokjes hadden!! Het was nog Nederlandse Edammer kaas ook, haha. Die lagen middenin op een grote schaal en waren omringd met verschillende salamiplakjes en ham rolletjes. Na de voorbereiding kreeg ik mijn drinken in een rode beker en moest ik mijn naam erop schrijven met een sharpie. Erg Amerikaans in mijn mening! We maakten een kring buiten en ik zat voor de bloemetjes naast een vriend van Juan Carlos uit Noord-Mexico’s Monterrey en aan de linkerkant zat de moeder van Celia, waar ik veel mee heb gekletst. Die kent erg goed Engels, want ze heeft een jaar in de USA gestudeerd. De barbecue kwam langzaam op gang en er werden plakken vlees opgelegd, samen met wat skewers met groenten (spruiten, ui, courgette) en maiskolven. Op de tafel met drinken stond een grote kom guacamole, een rode en een groene salsa en een salade (die ze per ongeluk met blauwe kaas had gemengd, dus kon ik die niet nemen, whoops). Hierna kwam er een ander groot stuk vlees uit de oven samen met aardappeltjes en werd op de tafel gezet. Het heette iets van picadera? Verder stond er een mand met tortilla’s midden op de tafel. Ik heb genoten van stukjes vlees, guacamole, mais en groenten (die even later van de skewers af werden gehaald omdat ze niet gaarden; het roerbakken viel me erg goed in de smaak!). Het gezelschap was ook erg gezellig en ze hadden het erg naar hun zin. Wat me opviel, en in de smaak viel, was het feit dat niemand zijn mobiel gebruikte. Ook ik had de mijne in mijn huis gelaten. Dit gaf een goede sfeer want iedereen had oprecht interesse in elkaar. In het begin kon ik alles nog redelijk goed volgen, maar naarmate we met z’n 15en waren ongeveer werd het lastiger voor mij om dingen te volgen omdat gesprekken inmiddels door elkaar liepen (ik voelde me een beetje Gladys op een verjaardag, haha). De meesten waren computer- en wiskundemensen, dus veel hadden we niet gemeen met mijn humanities/social science achtergrond haha, maar dat maakte niet uit, ik kon mijn Spaans oefenen door te luisteren en ik praatte dus met de moeder van Celia. Verder kwam er nog een jongen die hier ook twee maanden heeft gewoond en nu in Mexico woont, dus hebben we ook even gekletst. Hij komt uit Asturias, net als Gladys! In de groep hing een vrolijke sfeer. Na het eten toen het wat donker begon te worden, bracht Celia een zelfgemaakte chocoladetaart met wat kaarsjes erop en ging Juan Carlos ze uitblazen in het midden van de kring. Het zijn erg aardige mensen waar ik bij woon, ik heb erg geluk! Iedereen kreeg een stukje taart (Celia verontschuldigde zich omdat ze totaal vergeten was dat er gluten en melk in zit, maar ik zei dat het geen probleem was) en hierna ben ik naar mijn kamertje gegaan, want mijn rug deed best zeer van het lange zitten, maar ik wilde niet onbeleefd zijn door eerder weg te gaan. De rest ging nog spelletjes spelen en dat kon ik echt niet meer aan. Ik was inmiddels ook aardig moe geworden door alle Spaanse gesprekken om me heen. Om 19:30 heb ik in mijn kamer van mijn eigen toetje genoten door wat nootjes en chocola te nemen die ma me had gestuurd. Ik zette een aflevering van The 100 op en ben lekker vroeg gaan slapen.