Een Mexicaanse kappersbeurt

Vanochtend heb ik een heerlijke ochtend gehad, maar dat nam niet weg dat ik geen pijn had. Na wat yoga geprobeerd te hebben (ik heb het nu al een paar keer geprobeerd, maar het blijft niet mijn ding; het doet pijn en is saai, haha) heb ik mijn papaya aan gort gesneden met een peer en heb ik met mijn koffie de berichtjes doorgelezen van vrienden online. Hierna vond ik het tijd om weer wat aan mijn Engelse blog te werken en wat mensen te ‘ontvolgen’ op twitter en YouTube, wat erg chill was. Met herfstmuziek op en een band om mijn rug heb ik wat geschreven en heb ik wat gedaan voor het extra online vak dat ik volg: Heritage Under Threat.
Om 10u ging ik eventjes verder aan mijn essay voor Art Nouveau en heb ik nog wat yoghurt en kombucha gehaald als weekendboodschapjes. Ik heb een yoghurt gevonden die smaakt naar slagroom, haha, niet verkeerd! Hierna heb ik snel wat gegeten voordat ik richting Joyce liep om haar op te halen voor de kapper! Samen liepen we naar de kapper om de hoek en Joyce ging eerst, zodat ik nog door de boeken kon bladeren… aangezien ik nog niet echt wist wat ik wilde. Ik keek wat op Joyce haar telefoon (want mijn internet was afgelopen vandaag) en kwam uit op een plaatje dat ik aan de kapster liet zien. Joyce ging van lang haar naar een medium bobline en ik heb de puntjes gedaan en een soort zij-pony. Nadat de kapster ‘klaar’ was moest ik in een andere stoel gaan zitten en ging een meisje van 20 mijn haar krullen met een föhn. Ik dacht de hele tijd: “moet je mijn pony niet knippen?” maar ik liet het lot gewoon gepalen. Ik wilde eigenlijk een pony met wat meer laagjes en wat korter, maar over het algemeen ben ik eigenlijk ook erg blij met dit resultaat. De studio was trouwens in een klein hokje waar drie stoelen vlak naast elkaar stonden met aan het einde van de kamer een nageltafel, wat betekende dat als je geföhnt werd op de kappersstoel, de nagels van de ander gelijk droog werden. Het was bij elkaar 130 pesos (6euro50).
Nadat Joyce en ik de resultaten aan Celia lieten zien, ben ik nog naar Coyoacán gelopen om een koffie te halen (decafé!) en nog wat in het zonnetje te zitten in het centrum. Hierna ben ik naar huis gegaan en heb ik The Cabin In The Woods gekeken.