Heenreis

Dinsdagochtend 3 september regelden ma en ik nog de laatste dingen en daarna brachten pa, ma en oma mij naar Rotterdam Centraal. Daar zagen we Shirley (met wie ik in Besançon studeer) en gingen we naar het perron. Het was raar om "doei" te zeggen, want het was moeilijk te bevatten dat ik ze vier maanden niet zou zien. (Vooral na een geweldig afscheidsfeest van de dag en avond ervoor: iedereen bedankt voor het komen!! :) ) Toen de Thalys eraan kwam, moesten we er toch echt in en pa tilde m'n super zware koffer de trein in. Dat was nog niet het enige wat ik meehad. Ik had ook nog een rugzak en een schoudertas om ;P. We zwaaiden nog één keer en we zochten een plek in de trein om onze koffer te plaatsen. Nadat we een plek aan de andere kant van de trein hadden gevonden, gingen we een plekje zoeken om te zitten en daar bleven we drie uur.
De reis ging goed, maar het was echt een gesjouw van hier tot ginter! In de Thalys gekletst en toen kwamen we aan op Paris Nord. Toen moesten we overstappen naar Gare Lyon om de trein te pakken naar Besançon Viotte. Het was echt een gedoe, haha!Op Paris Nord moesten we de tram pakken naar Gare Lyon. We konden het niet zo goed vinden en tickets kopen gingen moeilijk. Uiteindelijk hebben we waarschijnlijk te veel betaald -.- Maarja, we zijn aangekomen!! Toen in een veel te hete trein naar Besançon Viotte! Lekker muziek geluisterd en na 2,5 uur kwamen we aan. Er stond een meisje met een bordje "Shirley et Leonie" op het station, echt super grappig! Ze heet Eloïse. Natuurlijk waren wij weer de laatste uit de trein (we waren van die klunzen met die koffers). Toen een trap op met die koffers!! Maar Eloïse hielp gelukkig :) Ze was met de auto, dus ze bracht ons naar de campus. Een beetje dingen geregeld en we kwamen in onze kamers. We mochten een gebouw uitkiezen (er zijn er een paar) en het uitzicht. We hebben gekozen voor het bos/heuvel, echt top!! Ik heb nummer 315 en Shirley 317; er zit dus één kamer tussen. Maar het is dus wel op de derde verdieping! Super leuk voor het uitzicht enzo, maar Fransen hebben nog nooit van een lift gehoord, dus moesten we welgeteld 59 traptreden die koffer en tassen en jas en beddengoed mee naar boven sjouwen! Toen hadden we het echt gehad! Daarna bed opgemaakt en gelijk gaan slapen. Het was zo'n 10 uur. Een lange dag vol gesjouw, maar ook zeker vol gelach!