Lopend naar Zwitserland

Vanmorgen werd ik al wakker van pa die met iemand stond te praten die aanbelde bij onze deur: hij kwam vertellen dat de gordijnen niet dicht waren ofzo x]. Mijn wekker ging om kwart voor 9. Pa en ma schrokken er niet erg wakker van, maar ik sprong de douche in. Het is een douchekop die rood knippert de hele tijd, haha heel apart. We aten als ontbijt de dingen die we van Nederland hadden meegekomen: broodje hagelslag, eierkoeken en krentenbollen. We kleedden ons warm aan en besloten naar een grot te gaan vandaag. Eerst nog naar de campus om shirley op te halen en ik deed daar mijn oude schoenen aan. We gingen op weg richting Pontarlier. Na een mooie autoreis door de bergen, kwamen we aan in Etalans, bij de grot: La Gouffre de Poudrey. Pa en ik stapten de auto uit om te zien of hij nog wel open was, want we wisten dat het erom zou hangen. We gingen samen naar een naastgelegen restaurantje en de eigenares zei dat hij sinds gisteren gesloten was. We keerden terug naar de auto. Het was 11 uur. Wat gingen we nu doen? We zagen dat een andere grot sowieso open zou zijn, maar even dicht zou zijn tussen 12 en 2, dus besloten we eerst ergens anders heen te gaan. Het werd uiteindelijk le Saut du Doubs: een waterval. We reden erheen en kwamen eerst terecht in een stadje Villers-le-lac. Hier namen we een lekkere gevulde koek en gingen op verkenning uit. We liepen naar het bordje van de waterval en kwamen alleen uit bij de boot die je zou brengen naar de waterval! Toen liepen we naar de rivier "le Doubs" en bekeken hoe de stroming was van het water. Het was er niet uit op te maken, want het ging van rechts naar links en van links naar rechts, haha! Uiteindelijk kwam er een man aan en we vroegen het aan hem. Hij gaf duidelijke aanwijzingen gelukkig. We gingen eerst even boodschappen doen in een grote supermarkt en we konden niet eens een barretje vinden om ergens wat te drinken. Dus gingen we na de boodschapjes maar richting de waterval :) Na zo'n 5 minuutjes rijden, kwamen we aan bij de parkeerplaats van de waterval. Pa parkeerde de auto, we pakten de paraplu's en gingen het looppad op. Het was aardig glad! We moesten helemaal een berg af met natte blaadjes en gladde stenen. Het was wel een erg mooi uitzicht en het was een heel avontuur op zich!! Toen we beneden waren, kwamen we uit bij een soort van klein meer met bergen eromheen met dennenbomen. Doordat het regende, gaf het een best gaaf effect vond ik: het paste helemaal in het plaatje. We liepen naar links langs een restaurantje, dat natuurlijk dicht was: we waren de enigen op het hele terrein! Pa wees een paal aan die links stond, maar ik kon het niet zo goed zien, doordat ik een enorme capuchon op had, haha. We liepen door en hoorden het water stromen en vallen :p Langzaamaan begonnen we het water te zien en zagen dat het erg snel ging. Er was een harde stroming, dus moesten we wel in de buurt zijn. Het geluid van het water werd steeds harder. We kwamen uit bij een bordje dat ons naar boven leidde, en we begonnen te overleggen. We konden ervoor kiezen terug te gaan naar de grot, zonder de waterval echt te hebben gezien, of omhoog te gaan op zoek naar de waterval. Natuurlijk vond ik de tweede optie verreweg de beste optie: we zijn niet voor niets zo ver gelopen! Anders was het avontuur niet compleet. Daarom besloten we naar boven te gaan. Het geluid werd harder, de weg werd steiler en ons enthousiasme werd groter. En daar was ie dan..: de waterval! Het was een super mooi uitzicht! Een waterval dat water naar beneden trok, terwijl het op de rotsen beneden kletste, waar damp vanaf kwam.. liggend omringd door hoge bergen met donkergroene dennenbomen, gemixt met geel-rood-oranje-groene bomen, waar de blaadjes vanaf dwarrelden. Hier bleven we even staan en genoten van de natuur. Hierna gingen we weer naar beneden: langs het water, het restaurantje, het kleine meer en de gladde, steile berg weer op. Boven aangekomen, keken we op een bord dat de route aangaf. Hier zagen we dat we naar Zwitserland waren gelopen!! De waterval en de rivier waren in Zwitserland, maar her begin van de route was in Frankrijk. Dat verklaarde vast de sms'jes die we kregen, waarin stond dat we in Zwitserland waren haha. We hadden geen idee dat we zo dichtbij waren! In de auto aten we een chocoladebroodje en reden weer terug, richting de "Grotte de la Glacière". Toen we aankwamen, was het nogal een dode boel: er was namelijk niemand en het restaurant zag er dicht uit. Toen we uitstapten, kwam er een man aan. Shirley, mama en ik moesten toiletteren en liepen mee met de man een oud, leeg restaurantje in. We liepen via de keuken naar de wc's. Er waren twee deuren. Ik deed er een open en schrok me rot: het was gewoon een gat in de grond.. Dan ga ik nog liever niet naar de wc :p Maar gelukkig was er wel een normale wc achter de deur die Shirley opendeed. Het zag er oud uit, maar toch was het wel geinig. Er stond een nep bloemstuk om sfeer te creëren. Hierna liepen we weer naar buiten. De man deed een sleutel in het slot en de lichten aan. Het was een winkeltje vol met steentjes eb kettinkjes. Er zijn volgens ons al weken geen mensen geweest, want het rook er muf en er stonden zelfs fietsen van de bewoners in de afdeling waar een tentoonstelling werd gegeven. De man ging een hokje in, deed zijn hoofd door een luikje, lachte hardop en keek ons olijk aan. We moesten er zelf ook om lachen. Hij pakte het professioneel aan :p we kregen tickets en liepen met hem mee. Hij deed eerst het licht aan en daarna gingen we naar buiten en kwamen bij de ingang van de grot. Het zag er gaaf uit. We liepen baar beneden en zagen regen van het mos af druppelen. Om de twintig treden vertelde hij ons wat en liet dingen zien. De grot komt uit het bronzen tijdperk. In de grot liet hij ons stalagmieten zien, maar vooral ook fossielen en denkbeeldige figuren in en op de wanden van de grot. Het mannetje keek zo grappig en had zo veel fantasie, dat ik mijn lach niet meer in kon houden als die me aankeek en praatte. Hij zei heel de tijd iets van "rigole", omdat ik zo moest lachen, en lachte grappig. Daardoor moest ik harder lachen en op slot moesten ook mama en Shirley lachen als die wat zei. Het was een grappige bedoeling. We hebben zelfs Casper het spookje gezien in een van de stalagmieten haha. Toen we de grot uitliepen, was er een geweldig uitzicht omhoog. We kregen nog een kaart van de man van de grot en stapten weer de auto in. Het werd langzamerhand schemeriger en we gingen even tanken. Daarna gingen we naar de campus. Hier hebben ma en ik al mijn spullen een plek gegeven en viel pa ondertussen in slaap op mijn bed xD. Net toen we wilden gaan eten, zei Shirley dat ze niet mee ging. Het was ondertussen ook al iets van 8 uur! :o We gingen met z'n drietjes naar le MacDo. Helaas vond het meisje achter de kassa ons Frans niet net zo grappig als wijzelf. Ma zocht een plek uit en het was precies dezelfde plek als waar we met Shirley's vader hadden gezeten! Na lekker te hebben gegeten, gingen we richting het hotel. Daar hebben we lekker gedoucht en nog gechillt met thee&brownie en een frisje met chippies. Pa ligt nu Franse tv te kijken en ma zit de Libelle te lezen. Het is erg gezellig hier. Ben benieuwd naar morgen!