Gala diner

Vanochtend spraken we gelukkig pas om 11u af, omdat de helft een kater had van gister en ik mijn koffer aan het inpakken was, met natte haren van de douche en ik moest er ook een normaal ontbijt in krijgen voordat ik naar school zou gaan, dus ik vond het helemaal prima. Helaas gingen vandaag precies de trams niet, en waren er bussen ingezet. Maar ik nam van deze kans de gelegenheid om naar school te lopen nu ik toch geen laptop etc. moest tillen; alleen veel water, haha, het was weer 300 graden of iets (serieus 30).
Op school zag ik Camilla en heb ik haar gelijk een happy birthday gewenst toen ze uit het lokaal kwam waar ze aan haar project werkte. Daarna heb ik met mijn projectgroep op de benedenverdieping aan het project gewerkt. Ik vond persoonlijk dat de rest het iets te professioneel aanpakte voor een bijproject zonder cijfer, maar ik deed met ze mee. Ik wist gelukkig alle plekken van Olomouc op de map aan te geven en zo kon ik mijn bijdrage goed leveren, naast het verzinnen van captions voor vrouwenbeelden in de stad, in vergelijking met hoe mannen gerepresenteerd werden. We maakten de poster en Marje, Guillaume en ik hingen het op in Konvikt.
Voor lunch gingen Guilliame en ik naar de BILLA om het goedkoop aan te pakken dit keer, en we aten het bij Konvikt buiten op. Langzaam kwam de rest van Euroculture en hebben we boven in Konvikt in de corridor onze projecten gepresenteerd. Uria van mijn groep had een heel professioneel filmpje gemaakt en dat was de introductie van ons project ‘walking herstory’. Dee rest had ook erg innovatieve dingen bedacht en zo hadden we wat tijd om te kletsen en elkaars werk te bekijken.
Van 15-17 was de eindceremonie en kregen we allemaal een certificaat voor onze deelneming aan de IP en hebben we chocolaatjes gekregen per groep voor de inzet. Voor de solidariteit wilden ze geen winnaar kiezen. Mijn groep won in de categorie ‘best content’, dus dat was leuk bedacht. We sloten beneden af en mensen konden stokbroodjes met smeersels pakken en wijn.
Ik werd wat moe en ben naar huis gegaan met Lucile. Thuis heb ik een uur geslapen, waarna ik mijn jurk aandeed en lang heb getwijfeld of ik los haar zou moeten doen of een ingevlochten paardenstaart – het werd uiteindelijk het laatste. Snel renden Lucile en ik naar de bussen die reden en gingen we naar Palackeho nadat ze mijn jurk van de achterkant bij het tramstation had dicht gekregen. Vanaf de tramhalte hebben we zo’n tien minuutjes gelopen en kwamen we uit bij NH congress. Natuurlijk liepen we eerst naar de verkeerde ingang en was er niemand, wat erg vreemd was. Er arriveerde een taxi met andere studenten die naar de andere ingang liepen en dus liepen we er maar achteraan. We kwamen boven waar Gulnur, Guillaume, Karin en Arianna al stonden te wachten met prosecco in hun handen. We haalden er ook snel een en het feest kon beginnen! Iedereen zag er zo mooi en gezellig uit! Ook ik heb veel complimentjes mogen ontvangen. We waren allemaal in een goede bui en hebben wat fotootjes geschoten.
Na de prosecco liepen we naar een zaal met veel ronde tafels en kozen Arianna en ik een grote tafel in het midden uit, zodat we 2 Straatsburg-tafels konden bezetten naast elkaar, en het is gelukt. Arianna zat rechts naast me, Karin links, dan Guillaume, Camilla, Bella, en zo vroegen ze of Valentin ook bij ons wilde komen zitten. Ik haalde Gulnur over om ook bij ons te komen zitten en zo hadden we een erg leuke tafel! Ik kreeg een rood bordje met mijn naam en toen ik om me heen keek, zag ik dat er een paar studenten waren met groene of rode bordjes, wat dus betekende: een speciale behandeling met intoleranties/allergieën. Als voorgerecht kreeg ik een tomatensoepje (de rest leverworstpaté met een broodje en uienchutney), als hoofdgerecht was het rijsttagliatelle met bolognesesaus en tomaatjes (de rest aardappelpuree en varkensvlees) en als toetje had ik een fruitsalade (de rest panna cotta met bosbessenjam). Het was prima te doen, ik ben blij dat ze er erg goed rekening mee hadden gehouden! Het was de hele avond erg gezellig en voor en na het diner hebben we veel foto’s genomen. Een Straatsburg-foto, een Mexico-foto en een Cecile-foto met Emilio, Maria en Celia, haha, erg grappig! We praatten nog heel wat af, waarna het afscheid eraan zat te komen. We stelden het zo lang mogelijk uit, maar het was echt verschrikkelijk moeilijk voor iedereen. Beneden bleven we elkaar knuffelen en iedereen moest huilen… het komt waarschijnlijk ook wat door de moeheid van de hele IP-week, maar we zijn zo blij met elkaar dat we echt geen afscheid konden nemen. We bleven met elkaar lopen en hebben bij Palackeho een laatste foto samen genomen en Lucile en ik zijn naar Neredin gelopen, terwijl de rest naar Belmundo ging om uit te gaan (die uiteindelijk tussen 3 en 5 terugkwamen!).