Eerste dagje in Mexico-City

Poehee, die slaap had ik wel nodig zeg! Ik ben vannacht denk wel zo’n vijf keer wakker geworden, maar dat drukte de pret niet hoor. In de nacht koelt het hier inderdaad af, dus heb ik onder dubbele dekens geslapen. In de buurt zijn wel enorm veel honden die heerlijk naar elkaar blaffen in de avond, en met het windorgel (zo’n ding dat geluid maakt als het waait) van mijn hosts was het niet heel rustgevend, maar het is nog goed te doen. Toen ik wakker werd, heb ik gelijk mijn geld omgezet van euros naar Mexicaanse pesos, zodat ik met een minimale exchange rate geld uit de bankautomaat kon halen. Maar eerst moest ik natuurlijk nog even uitvinden hoe dat precies moest, en met nog hoofdpijn van de lange reis, ging dat wat minder. Uiteindelijk ben ik eruit gekomen en besloot ik boodschappen te doen – het belangrijkst: water!!
Toen ik naar buiten liep, kwam Juan naar buiten om nog even wat dingen te bespreken. Hij zou binnen tien minuten naar New York vertrekken met Celia, dus konden ze me niet rondleiden (ze komen 18 augustus weer terug, dus ik heb de komende tijd het rijk alleen!). Ze vertelden me nu hoe ik bij de Superama (supermarkt) moest komen en dat heb ik dan ook gelijk geprobeerd. Het was lekker weer; de zon scheen en de vogeltjes floten.
Ik ging de poort uit naar links en liep alsmaar rechtdoor, totdat ik bij een grote weg aankwam die ik moest oversteken en dan was ik er al. Het oversteken vind ik hier best gevaarlijk, want het zijn 2x 4-baanswegen en er is geen stoplicht voor voetgangers. Het is vast een ding van gewenning.
In de supermarkt heb ik eerst geld gepind en ben ik daarna een ronde gaan maken. Ik ben blij verrast: er zijn een paar lactosevrije dingetjes en er is een hele afdeling van glutenvrije dingen, die er goed uitzien. Verder heb ik veel fruit gehaald (papayas, mangos, witte druiven, rode appels, sinaasappels), wat tomaten, komkommer, vis, broccoli, groene asperges, eieren, paarse zoete aardappel, een avocado, yoghurt, water en haarlak (ik vroeg een meid naast me welke ik moest nemen, want ik kon niet echt vinden waar ik naar op zoek was). Volgens mij was dat alles en tevreden liep ik terug naar huis om alles in mijn koelkastje te stoppen. Het was nog wat warmer geworden en wilde me graag omkleden. Ik heb mijn blauwe jurkje aangetrokken en heb een fruitsalade klaargemaakt, terwijl ik uitzocht hoe ik mijn koffiezetapparaat kon gebruiken… helaas past de stekker niet in mijn reisstekker (het verlengsnoer ook niet) en dus zag ik het somber in. Maar….. er stond een koffiezetapparaat in mijn kamer (zo’n professionele espressomaker waar ik niets van begreep – dacht ik) en die heb ik aan de praat gekregen, dus niet veel later zat ik heerlijk aan de koffie op de patio. Ik heb een filmpje gemaakt van mijn verblijf hier en zo heb ik met wat familie en vrienden gepraat.
Hierna heb ik wat fysio gedaan, zodat ik niet helemaal kapot ga na zo’n vliegreis en heb ik lekker gedoucht, waarna ik mijn koffer half heb uitgepakt. Ik besloot vroeg te koken en heb alvast wat eten gefoodprept, zodat ik van de week niet weer keilang moet wachten totdat het water kookt (wat niet eens kookt op mijn kleine enkele gaspitje). Buiten heb ik van mijn eten genoten en daarna vond ik het wel weer tijd om water te halen en ben weer teruggegaan naar Superama (dit keer via een straat links van mij, zodat ik langzaam de buurt kan verkennen). Ik kwam terug met wat citroenen, een sponsje, chia, yoghurt, popcorn en 2x 4 liter water-flessen en zo kon ik weer terug naar mijn huisje. De portier is een leuke vent: toen ik naar buiten ging, liet hij me zien hoe ik de deur zelf open moest maken… mira. En toen ik terugkwam, zei ik ‘gracias!’ en volgens mij denkt hij dat ik geen woord Spaans spreek, want hij vertelde me dat ik snel leerde, haha. – niet dat mijn Spaans nu echt zo goed is… ik merk dat ik erg veel kan begrijpen, maar het terugpraten blijft een lastig ding nu ik al een jaar geen Spaans meer heb geoefend. In de winkel zei een mevrouw dat ik iets met mijn haar had en ze lachte leuk, maar ik begreep haar niet en ze moest toen ook lachen en zei ‘je begrijpt me niet he, maakt niet uit’ en liep glimlachend weg.
Thuis heb ik mijn koffer verder uitgeruimd en nu is alles erg netjes en Leonie-achtig. Buiten heb ik mijn blogs bijgewerkt en om 20h ben ik op mijn bed wat Netflix gaan kijken. Het was een geslaagde dag!