Exotisch fruit

Het is moeilijk te bepalen hoe laat het nu is als ik wakker word. Maar na al dat draaien met wat zonlicht door mijn gordijntje heen vond ik het wel weer eens tijd worden om op te staan; het bleek half 9 te zijn, dus dat had ik mooi aan gegokt (ik heb dus weer 11 uurtjes gemaakt). Het was een mooie dag. De zon scheen, en ik had zin om een stukje te gaan wandelen.
Dit keer besloot ik rechtsaf te gaan nadat ik de poort uit was en hier vond ik mezelf al snel in allerlei kromlopende straatjes, en ging ik dus gewoon met de weg mee. Ik vond in een bepaalde straat dat iets met ‘flores’ heette een paar slingers met Azteekse gekleurde ‘papel’ (soort van papier maché vierkantjes met uitgeknipte Azteekse figuren) hangen, wat me deed denken aan mijn presentatie over Mexico in Olomouc. Ik was vastberaden het centrum van Coyoacán te vinden (de wijk waar ik verblijf), en liep op gevoel. Ik kwam uit bij een soort kerkje dat versierd was met een heleboel bloemen. Ik merkte dat ik nog vroeg was, want verschillende winkeltjes waren nog niet open en eettentjes langs de weg waren bezig met opzetten en sinaasappels persen. Ik vervolgde mijn weg en kwam uit bij een soort GTA-brug die ik overstak en veilig naar de andere kant van de drukke weg kon komen. In de verte zag ik een Starbucks, wat me gelijk aan Praag deed denken. Met een glimlach op mijn gezicht liep ik langs bloemenwinkeltjes met prachtige boeketten. Ik weet dat Nederland prachtige bloemen heeft, maar we kunnen nog heel wat leren van het bloemschikken! Zo zou je echt blij zijn om een boeketje te ontvangen, al zeg ik het zelf. Naast de Starbucks is een soort winkelcentrum. Hier heb ik even een kijkje genomen, maar het was niet al te boeiend. Plus het feit dat meer dan de helft van de winkels nog niet open was, bracht me verder op mijn weg. Ik had het centrum nog niet gevonden naar mijn mening, dus liep ik door totdat ik een markt zag – hier had mijn host het wel eens over gehad, maar ik dacht dat het te ver zou zijn, en nu was ik er toch echt op eigen kracht gekomen. Ik dacht ‘leuk, even het marktje bekijken’, maar dat bleek toch even anders… er kwam geen einde aan! Al bukkend liep ik de kraampjes langs (zo merk je toch wel dat je een stukje groter bent dan Mexicanen) vol met heel apart fruit, kleren (die iedereen kon pakken op grote hopen en die ze in grote kleden gebonden als zakken verkopen), snoepjes, en vooral veel eettentjes met af en toe Mexicaanse muziek en tafels met groepen mensen die maistortillas of gerechten met guacamole eten. Het ruikt dan ook overal naar tortillas! Ik ben nog niet zo’n fan van de lucht, dus ik ben benieuwd of het wat voor mij zal zijn; vroeg of laat komen we erachter. Sommige tentjes verkochten ook gefrituurde varkenshuis (een Mexicaanse delicatesse zeggen ze), maar dat trok me dan weer niet zo. Ik snap dat mensen zeggen dat je niet alleen over straat moet of in de avond uberhaupt, want ik werd nu al veel nagefloten – maar ik deed gewoon mijn ding en liep verder op de markt. Bij een kraampje kreeg ik een stukje oranje meloen aangeboden. Ik had het nog nooit gezien en het was erg zoet, maar met een hele rijke smaak. Lekker! Ik had geen geld meegenomen, dus het bleef voor mij gewoon een wandelingetje. Na de markt wilde ik terug naar huis lopen en nam een andere weg terug, al kijkend naar de passerende mannen op fietsen met tig kokosnoten en politiemannen op straat die alles goed in de gaten houden. Zo zag ik nog wat meer van de stad. Uiteindelijk zag ik (gelukkig) Superama en wist ik waar ik het weggetje naar links moest inslaan. Wat was ik blij toen ik de portier weer gedag kon zeggen!
Thuis heb ik weer heerlijk papaya, mango en witte druifjes op een bord gelegd en heb ik een koffietje gezet. Het was een slap bakkie, dus heb ik hem opnieuw gezet; zoals gister was ie helemaal goed! Ik praatte nog wat met het thuisfront, want het Varend Corso was geweest en zo kon ik er ook nog van meegenieten.
Na wat fysio-oefeningetjes heb ik een heerlijke douche genomen en heb ik wat afwas gedaan (heel inventief in mijn wasbak waar zowat geen ruimte is, maar je moet toch wat? ;-)) en heb ik buiten mijn lunch klaargemaakt, wat hetzelfde was als gisteravond; lekker makkelijk.
In de middag heb ik nogmaals 2x 4L water gehaald met wat nieuw fruit, en dit was erg interessant, haha. Ik heb van elk ‘raars’ één exemplaar genomen om te proberen, en toen ik bij de kassa kwam, vroeg de jongen achter de kassa aan mij notabene wat het was. Ik had natuurlijk geen idee en dus vroeg hij het aan andere winkelmedewerkers en uiteindelijk wist een vrouw het, dacht ze tenminste, want ik zag haar nog twijfelen!
Thuis heb ik dit interessante fruit aan gort gesneden, en ik ben begonnen met hetgeen dat mysterieus was voor iedereen: het was net een appel, maar dan alsof het te oud was; het was lichtgroen aan de buitenkant en had rare ‘spots’ en op sommige plekken was het zacht. Als ik hem opensneed, leek het ook op een appel, maar de smaak was wat meer als een sour ball van de jamin en harder en meer schimmelachtig. Ik heb het gelijk weggegooid – sorry. Maar ik had het idee dat je er zieker van werd als je het at, dus dat gaan we niet doen. Vandaar dat het nooit verkocht wordt. Ik ging dus maar over op de gewone rode appel met een halve dragon fruit. Dat is die roze vreemde vrucht dat wit is aan de binnenkant met zwarte pitjes. Ik vond het nergens naar smaken en dus ging ik het googlen; het blijkt dat sommigen het nergens naar vinden smaken en anderen vinden het een mix van kiwi en meloen… dus ik zou zeggen: test het zelf en laat het me weten! Een kopje decafé erbij en mijn middag was compleet.
In de avond heb ik op bed series gekeken, want ik stortte even helemaal in. Maar dat mag ook wel eens, vind ik zelf… er staat een intensieve dag op me te wachten morgen! But again, het hele semester zal intensief en vol nieuwe avonturen zitten, dus een beetje rust van tevoren kan geen kwaad!