Hallo Nederland!

Vannacht heb ik redelijk geslapen! Natuurlijk werd ik wel wakker voor de gebruikelijke plaspauze, en mijn buurmeisje ging om 10u ‘S avonds uitgebreid koken, maar verder met mijn oordopjes in ging het redelijk.
Ik was gelijk klaarwakker en heb me ongekleed, mijn bedje soortement opgemaakt en Marry verwelkomd om 6:15 zodat ik mijn plant Lilly aan haar kon geven, de dekens voor Broc en een half zakje spinazie (dat was alles dat over was van mijn eten... knap he?!)
Zoals gewoonlijk moest ik naar de tram rennen, maar ik had hem wel gehaald. Dus 6:35 zat ik in tram2 en maakte ik mijn laatste tochtje door de stad. Het is goed zo. Ik dacht aan de laatste keer in Straatsburg en dat voelde toch wat anders; misschien ook omdat ik weet dat ik eind juni weer terugkom.
Op het station kocht ik mijn vertrouwde (niet zo heel lekkere) koffie en heb ik in de hal braaf gewacht totdat het spoor bekend was. Ik heb de hele rit de gok genomen in een privé coupe te zitten met 2 aardige Tsjechische mannen en wat was ik blij dat ik geen een keer hoefde op te staan!
Omdat we tien minuten vertraging hadden opgelopen, moest ik half-rennend naar mijn bus zoeken. Toen ik boven kwam, reed mijn bus net weg, maar gelukkig kon ik de volgende bus nemen met hetzelfde ticket. Een laatste keer een aanzicht op Praag en daarna was ik op het vliegveld. Omdat ik online had ingecheckt kon ik overal makkelijk doorheen, maar bij de douane ging het “mis”, jammer genoeg. Mijn laptop moest UIT MIJN KOFFER!! Hoe is dat mogelijk?! Maar ik kreeg hem eruit, nu nog erin... nadat mijn koffers gecheckt waren, heb ik mijn vest en jas en armen weer omgedaan, waarna ik mijn petje kwijt was!! Omdat ik letterlijk naast de band stond om mijn laptop in mijn tas te krijgen (wat overigens is gelukt, een heleboel zweetdruppeltjes verder), heb ik gelijk gevraagd of mijn petje daar lag, maar helaas. GESTOLEN??! Ik ben maar verder gelopen, niets aan te doen, maar natuurlijk baalde ik als een stekker! Hier kwam ik bij de winkeltjes uit en heb ik even gezeten en mijn tas leeggegeten, want anders kon het niet meer in mijn koffer haha. Helaas had mijn vliegtuig vertraging, en heb ik in gate D6 gewacht totdat ik hoorde dat ik om 13:30 zou vertrekken i.p.v. 12:50.
In het vliegtuig vroeg ik of de steward me wilde helpen met mijn koffer boven me te plaatsen en eerst keek hij me aan of ik gek was, maar daarna zag hij dat ik in het gips zat, dus wilde hij me wel helpen. Ik zat op stoel 11C (bij het gangpad) en een Nederlandse jongen van Roberts leeftijd zat op 11A (B was leeg). Tijdens de vlucht heb ik lekker muziek geluisterd, en na lichte turbulentie en 1,5u verder landde ik op Nederlandse bodem. Het Tsjechische weer was een stukje anders dan hier! Het was zonnig en ik kon de landing perfect zien. Ik stuurde iedereen een berichtje dat ik was geland en ma en oma zeiden al dat ze klaarstonden. Ik vroeg of die Nederlandse jongen me wilde helpen met de koffer en mijn jas, en het was echt een engel, want toen hij me mijn koffer gaf en ik verder liep, zag ik dat je je koffer naar beneden moest tillen het trappetje af! Omdat hij achter me liep, kon hij me weer helpen, en bedankte ik hem weer. Heerlijk in het zonnetje liep ik (stuntelend) met mijn spulletjes verder naar binnen, waarna ik gek werd: iedereen moest weer zijn koffer naar boven tillen!! Die Nederlandse jongen liep nu iets voor me en keek achterom om me te zoeken, zodat hij me kon helpen. Wat een goud vent!!
Boven aangekomen, was het eerste dat ik zag een lange gang met veel tulpjes in Delftsblauwe bakken. Ik liep achter de horde aan, nam een plaspauze en liep langs de bagageband, omdat ik alleen handbagage had. En toen koos ik de linker deur om eruit te lopen, en zag ik mama en oma gezellig voor mijn neus staan met bloemetjes in hun handen. Wat lief! En wat leuk om een keer zo onthaald te worden; naar Besancon en Straatsburg ging ik natuurlijk met de auto. We liepen naar de auto en reden naar huis, genietend van het zonnige Nederlandse landschap.

Tsjechië was supertof om een keer mee te maken. Ik was nog nooit in Centraal-Europa geweest, en heb nu toch wel het idee dat ik er een stuk meer over te weten ben gekomen. Mijn daagjes uit naar Praag, Bratislava, Wenen en Brno zijn goed in de smaak gevallen. Ik vind de architectuur van grote klasse in dit deel van de wereld. Het zijn leuke steden om te bezoeken, maar naar mijn mening is de lifestyle niet helemaal voor mij geschikt. Natuurlijk had ik het iedere dag weer erg naar mijn zin (en dat is zeker niet overdreven!!), maar voor het feit dat mijn klasgenootjes vaker uit eten konden en ik vaak moest koken in de studentenflat met de kleine keuken, was een minder punt van de hele reis. Maar het grootste punt is toch echt de taal. Het was gaaf dat ik wat Tsjechisch heb kunnen leren, maar natuurlijk snap ik er nog geen bal van, haha. Dit is in een land als Frankrijk een stukje gemakkelijker, en vandaar dat dat een grote reden is dat ik het vierde semester graag weer terugga naar Straatsburg… maar dat zijn zorgen voor morgen! Het was een enorm gaaf avontuur in Olomouc die ik zeker niet had willen missen. Ik heb het idee dat ik hier mijn pad van cultureel erfgoed nog meer ben gaan zien, vinden en volgen, en met de kennis die ik heb opgedaan, ga ik straks Mexico in!
Het is erg fijn om weer thuis te zijn. Ik ga de komende dagen eerst helemaal bijkomen (en van het Eurovisiesongfestival genieten!!) en vanaf maandag ben ik van plan weer schooldingen te doen, aangezien ik nu nog geen feedback heb ontvangen van IP.
Ik zal nu niet over mijn ‘avonturen’ in Nederland schrijven, want ik leg alleen mijn buitenlandse avonturen vast – misschien dat dit in de toekomst nog veranderen zal.