Spaanse start aan een zonnig Bratislava!

Vannacht had ik echt beroerd geslapen, maar vanochtend werd ik iets beter wakker. Het was prachtig weer en ik had zin om erop uit te gaan! Marijke, Annelot en ik hadden besloten vandaag naar Bratislava te gaan: de hoofdstad van Slowakije.
Ik stretchte even snel, pakte mijn spullen, goot wat oogdruppels in mijn ogen en ik kon vertrekken. Dit keer ging de reis erg soepel. We pakten de tram, kochten een ticket op centraal voor 9:09 en haalden een koffie voor in de trein die al op ons stond te wachten. Toen ik de “espresso lungo” wilde bestellen (wat mijn drankje tijdens dit semester is), kon de caissière geen Engels en ook al wilde ik alleen koffie bestellen, wilde ze me niet helpen. Ze vroeg of ik Spaans kon, waarop mijn antwoord natuurlijk “si” was! In het Spaans heb ik dus een koffie gehaald voor de reis naar Slowakije. Hoppa!
Terwijl we dit keer het Oost-Tsjechische landschap aan ons voorbij zagen gaan, heb ik een hoofdstuk voor een ander boek voor de Islam-klas gelezen... #productief. Het landschap aan de oostkant van Tsjechië lijkt erg op Nederland. Ik heb geen berg gezien en het was erg vlak met wat akkers. Op een gegeven moment leek het op de Veluwe en we reden zelfs een minuutje op de Drieerweg, wat natuurlijk mijn favoriete deel was. We stapten over in Breclaw en namen de trein richting Budapest. In deze trein heb ik nog wat Tsjechisch geleerd en we waren er zo!
Om zo’n 12:30 kwamen we aan in Bratislava en we besloten gelijk een ticket voor de terugreis te kopen voor 20:10. Buiten aangekomen, scheen de zon erg en vond ik het zelfs jammer dat ik mijn zonnebril niet bij me had. Maar dan alsnog zou ik met 2 brillen op moeten lopen, haha. We liepen eerst door een straat met prachtige presidentiële gebouwen en zijn toen door het bijbehorende park gelopen. De ingang van de stad was gekenmerkt door een poort (zo zie ik maar weer dat ik veel heb gehad aan de les van Schumann) en we hebben geluncht bij Urban Bistro, ook al was het van het ontbijtmenu. Ik was een keer niet misselijk en heb genoten van een Melbourne’s ontbijt, want ja, waarom zou ik niet lekker doorgaan met internationale bedoeningen?!
Hierna zijn we naar het kasteel (hrad) gelopen dat bovenop een berg geplaatst is. Het is helemaal wit met 4 torens met oranje dakens en een mooie nette statige tuin ervoor. Het deed me aan klein Staverden denken. We kwamen redelijk uitgeput boven aan en hebben hier genoten van het uitzicht over de stad. Aan de andere kant liepen we naar beneden en zijn toen wat in het centrum gaan lopen. De gebouwen lijken erg op Tsjechië, maar dat heeft natuurlijk met de geschiedenis van beide landen te maken: kleurrijke, statige, prachtige gedetailleerde (en over het algemeen gerenoveerde) gebouwen. Marijke nam een koffie to go en we gingen op een klein pleintje achter het grote plein in de zon zitten, kijkend op een paleis. Even later liepen we hier onderdoor/doorheen en kwamen we weer in de straatjes rondom het hoofdplein uit. We liepen naar de Donau, waar de oever me deed denken aan Antwerpen; aan de andere kant van het water heb je vrijwel niets te zoeken. Er is veel Street Art te vinden in de stad, wat het een leuke sfeer geeft. Annelot leidde ons naar een cafeetje wat meer achteraf, waar we waarschijnlijk tussen de locals wat zaten te drinken.
Hierna zijn we naar een blauwe kerk gelopen, wat zeker de moeite waard was! Het leek wel een winter wonderland kerk uit een Dinsey-film, met er tegenover een Disney hotel - waar ze overigens aan het filmen waren met een filmploeg.
Terug naar de stad zijn we nog naar de St. Marten’s kerk geweest, maar helaas was deze dicht. We hoorden wel kerkgezang uit vanaf de buitenkant, dus kregen we er toch wat van mee. Inmiddels begon het schemerig te worden en zijn we naar Urban House gelopen voor diner. Hier bestelde ik een “thai red curry” en de ober vertelde me dat het wel heet zou zijn. Ik waagde het erop en het was precies de goede hoeveelheid heet. Lekker! Onder het eten begon mijn heup weer erg last te doen en na het eten was ik dus ook weer erg misselijk geworden.
We liepen terug naar het treinstation, maar onderweg zag ik nog een chocoladereep en wilde nu ik de kans had een reep uit Slowakije scoren. Het hoogste was helaas 78%, maar ik heb hem toch gekocht. In Tsjechië en Slowakije houden ze helaas niet van donkerdere chocola...
Op het treinstation zagen we dat we tien minuten vertraging hadden en op het platform was het enorm druk. We maakten grapjes dat we in de startblokken moesten staan en Marijke leidde ons uiteindelijk naar een coupe met vier rustige mannen. We zaten er totaal illegaal, maar er stonden ook mensen in de hal, dus we vonden het niet erg dat we met zijn drieën op twee stoelen zaten.
Van 22:45 tot 23:15 hebben we ergens in Tsjechië op een verlaten station gewacht en gelukkig konden we binnen wachten, want buiten was het echt weer koud geworden! In de volgende trein hadden we gelukkig een eigen coupe en heb ik nog wat met Arianna gekletst via de app. Op Olomouc aangekomen regelden we een taxi en waren we zo thuis. Het was weer een gave dag!