De bestemming van het derde semester is bekend!!
Blijf op de hoogte en volg Leonie
29 Maart 2019 | Tsjechische Republiek, Olomouc
Vandaag was ik wat eerder klaar dan Marry (voor de sportschool) en heb dus eerst mijn was opgevouwen en kamer schoongemaakt voordat we om half 8 naar de sportschool gingen. Hier kwam Gilsun weer halverwege en het ging weer erg goed met mijn lichaam: ik ga momenteel niet achteruit.
Thuis heb ik wederom genoten van een ontbijtje en heb ik de dag rustig ingeleid (jaja, de ochtend is echt heilig voor mij… waar ik ook ben. Ik merkte in Straatsburg dat ik hier graag een (lang) ritueel van maak en hier ook. Vandaar dat ik graag al vroeg productief bezig ben! Ik begon weer verder te lezen in mijn boek met het doel hem uit te lezen en een tweede book outline af te maken vandaag. Maar natuurlijk was ik afgeleid en had ik van alles door mijn hoofd stromen qua gedachten en checkte ik mijn emails af en toe. Ook herlas ik mijn email naar Groningen of ik naar Mexico mocht en hoopte ik vurig dat ik gelijk een mailtje zou ontvangen met toestemming. Maar helaas, zo’n mailtje kwam er niet en dus ging ik verder lezen. Toen ik even later mijn mobiel checkte, zag ik dat ik 11 minuten geleden een mail binnen had gekregen van Groningen over het derde semester! ‘Dear Leonie, dear Graham…. Omdat we het lastig vonden te bepalen wie het laatste plekje in Mexico zou mogen hebben, hebben we aan UNAM (de universiteit van Mexico) gevraagd of er een extra plekje met beurs beschikbaar kon worden gesteld (voor de eerste keer ooit) en ze hebben het geaccepteerd. Dus gefeliciteerd!’ JAAAAAAAAAAAA. Ik was zo blij, dat ik wel kon huilen (op een goede manier – India’s toelating was meer huilen op een slechte manier)!! Ik belde gelijk ma, die met Julian in haar handen stond in Ermelo, en pa, die in de auto zat, en ze waren allebei erg blij voor me. Hierna gooide ik het de wereld in en alle Straatsburgse vrienden zijn enorm verrast en blij voor me (ik had het voor de meesten als verrassing gehouden).
Hierna kon ik me natuurlijk enorm lastig concentreren en wilde ik alleen maar googlen naar Mexicaanse dingen. “Hold Me Tight – Or Don’t” van Fall Out Boy (https://www.youtube.com/watch?v=jG1JY0rt2Os: muziekvideo in Mexico met culturele feestdag) zorgde ervoor dat ik alvast een beetje in de stemming kwam. Ik ga dus gewoon naar Mexico voor het derde semester van Euroculture. Ik heb gekeken en de universiteit staat op de wereldranking op 113, wat erg hoog is als je ziet dat Straatsburg op 348 staat en Olomouc op 651-700. Kan je het geloven?! Ik ga naar het land van de maya’s en de azteken… de cultuur waarvan ik jaren geleden boeken heb gehaald bij de bibliotheek niet wetende dat ik er ooit zelf zou komen, en er misschien zelfs onderzoek naar ga doen. Ik ben gelijk toegelaten tot de groep die erheen gaat en het lijkt me meteen een hele leuke groep! Een meisje (Spaans) woont momenteel bij Cecile in Straatsburg, wat erg grappig is. Verder is er een Ierse jongen, een Belgische jongen, een Nederlands-Italiaans meisje en een meisje die ik nog niet heb gesproken. Het was gelijk erg gezellig in de groep en volgens mij is iedereen benieuwd naar elkaar.
Ik weet niet hoe, maar ik heb de knop weten om te zetten en heb mijn boek uitgelezen.
Om 15h30 ben ik naar de receptie gelopen om een brief te halen uit mijn postvakje, waarna ik naar de stad gegaan ben om thee, noten, shampoo en pindakaas te halen bij DM. Hierna ben ik naar Trouble Cafe gelopen, waar Marry, Gilsun, Annelot en Marejke in de stille afdeling zaten. Marry en ik zijn in het cafégedeelte gaan zitten en hebben hier even wat gekletst over cai-thee en Mexico en hier heb ik ook heel eventjes nog met ma geskypt. Ik probeerde me te focussen op mijn schoolwerk, maar ik had inmiddels trek gekregen en dit café had helemaal niets dat ik kon eten, dus besloot ik naar huis te gaan. Marry zou pas om 19h30 op het station moeten zijn voor Broc, dus kwam ze eerst ook mee naar Neredin.
Thuis heb ik gelijk mijn brief geopend met een hele leuke aap die zegt ‘ik ben apetrots op je!’: een brief van ma, heel erg lief! Hij gaat een hele mooie plek krijgen in mijn kamer. Ik denk momenteel boven mijn bedje. Ik heb de eerste helft van mijn book outline gemaakt onder het diner en heb om half negen een van mijn andere favo films van dit moment gekeken: Point Break.
Eigenlijk is het toch geweldig dat ik dit dagboek bijhoud… Zo kan ik toch schrijven – iets dat ik heel mijn leven al graag doe – terwijl ik herinneringen vastleg en mag delen met de wereld, zodat ik, en daarmee iedereen, ze voor eeuwig kan herbeleven en herlezen.
Thuis heb ik wederom genoten van een ontbijtje en heb ik de dag rustig ingeleid (jaja, de ochtend is echt heilig voor mij… waar ik ook ben. Ik merkte in Straatsburg dat ik hier graag een (lang) ritueel van maak en hier ook. Vandaar dat ik graag al vroeg productief bezig ben! Ik begon weer verder te lezen in mijn boek met het doel hem uit te lezen en een tweede book outline af te maken vandaag. Maar natuurlijk was ik afgeleid en had ik van alles door mijn hoofd stromen qua gedachten en checkte ik mijn emails af en toe. Ook herlas ik mijn email naar Groningen of ik naar Mexico mocht en hoopte ik vurig dat ik gelijk een mailtje zou ontvangen met toestemming. Maar helaas, zo’n mailtje kwam er niet en dus ging ik verder lezen. Toen ik even later mijn mobiel checkte, zag ik dat ik 11 minuten geleden een mail binnen had gekregen van Groningen over het derde semester! ‘Dear Leonie, dear Graham…. Omdat we het lastig vonden te bepalen wie het laatste plekje in Mexico zou mogen hebben, hebben we aan UNAM (de universiteit van Mexico) gevraagd of er een extra plekje met beurs beschikbaar kon worden gesteld (voor de eerste keer ooit) en ze hebben het geaccepteerd. Dus gefeliciteerd!’ JAAAAAAAAAAAA. Ik was zo blij, dat ik wel kon huilen (op een goede manier – India’s toelating was meer huilen op een slechte manier)!! Ik belde gelijk ma, die met Julian in haar handen stond in Ermelo, en pa, die in de auto zat, en ze waren allebei erg blij voor me. Hierna gooide ik het de wereld in en alle Straatsburgse vrienden zijn enorm verrast en blij voor me (ik had het voor de meesten als verrassing gehouden).
Hierna kon ik me natuurlijk enorm lastig concentreren en wilde ik alleen maar googlen naar Mexicaanse dingen. “Hold Me Tight – Or Don’t” van Fall Out Boy (https://www.youtube.com/watch?v=jG1JY0rt2Os: muziekvideo in Mexico met culturele feestdag) zorgde ervoor dat ik alvast een beetje in de stemming kwam. Ik ga dus gewoon naar Mexico voor het derde semester van Euroculture. Ik heb gekeken en de universiteit staat op de wereldranking op 113, wat erg hoog is als je ziet dat Straatsburg op 348 staat en Olomouc op 651-700. Kan je het geloven?! Ik ga naar het land van de maya’s en de azteken… de cultuur waarvan ik jaren geleden boeken heb gehaald bij de bibliotheek niet wetende dat ik er ooit zelf zou komen, en er misschien zelfs onderzoek naar ga doen. Ik ben gelijk toegelaten tot de groep die erheen gaat en het lijkt me meteen een hele leuke groep! Een meisje (Spaans) woont momenteel bij Cecile in Straatsburg, wat erg grappig is. Verder is er een Ierse jongen, een Belgische jongen, een Nederlands-Italiaans meisje en een meisje die ik nog niet heb gesproken. Het was gelijk erg gezellig in de groep en volgens mij is iedereen benieuwd naar elkaar.
Ik weet niet hoe, maar ik heb de knop weten om te zetten en heb mijn boek uitgelezen.
Om 15h30 ben ik naar de receptie gelopen om een brief te halen uit mijn postvakje, waarna ik naar de stad gegaan ben om thee, noten, shampoo en pindakaas te halen bij DM. Hierna ben ik naar Trouble Cafe gelopen, waar Marry, Gilsun, Annelot en Marejke in de stille afdeling zaten. Marry en ik zijn in het cafégedeelte gaan zitten en hebben hier even wat gekletst over cai-thee en Mexico en hier heb ik ook heel eventjes nog met ma geskypt. Ik probeerde me te focussen op mijn schoolwerk, maar ik had inmiddels trek gekregen en dit café had helemaal niets dat ik kon eten, dus besloot ik naar huis te gaan. Marry zou pas om 19h30 op het station moeten zijn voor Broc, dus kwam ze eerst ook mee naar Neredin.
Thuis heb ik gelijk mijn brief geopend met een hele leuke aap die zegt ‘ik ben apetrots op je!’: een brief van ma, heel erg lief! Hij gaat een hele mooie plek krijgen in mijn kamer. Ik denk momenteel boven mijn bedje. Ik heb de eerste helft van mijn book outline gemaakt onder het diner en heb om half negen een van mijn andere favo films van dit moment gekeken: Point Break.
Eigenlijk is het toch geweldig dat ik dit dagboek bijhoud… Zo kan ik toch schrijven – iets dat ik heel mijn leven al graag doe – terwijl ik herinneringen vastleg en mag delen met de wereld, zodat ik, en daarmee iedereen, ze voor eeuwig kan herbeleven en herlezen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
