De majestueuze kathedraal van Olomouc

Poehhh ik geniet veel te veel nu ik eventjes geen gepraat van buren hoor. Ik werd echt verlamd wakker, maar heb mezelf toch echt naar de sportschool gesleept voor wat stretches, want we weten allemaal hoe slecht het gaat als ik dit niet doe.
Hier waren we met zijn drieën (allemaal meiden, #girlpower)!
Thuis heb ik na mijn ontbijtje op Anthony gewacht om te skypen, maar die reageerde niet. Hierdoor had ik wat meer tijd om wat dingen op te zoeken en het in een documentje te zetten. Hij kwam een uur later dan afgesproken, want bij hem was het niet doorgekomen dat bij ons de klok vorige week een uurtje terug was gegaan, haha, dat kan ik hem natuurlijk niet kwalijk nemen. Ik ben benieuwd hoe het zal gaan als ik in Mexico zit!
Ik skypete wat met ma die bij Petra was, en bedacht me dat het leuk zou zijn om Lucile te trakteren op een busreisje Brno dit Paasweekend, omdat ze mij 35eu heeft bespaard en wij ook wat leuks verdienen te doen met een prachtig zonnig Paasweekend! Ik heb naar bustickets gekeken, maar Lucile reageerde nog niet op Facebook. Ik heb nog een broccoli en eieren gekookt (handig voor morgen alvast), bezemde mijn kamer en was klaar voor het volgende deel van de dag.
Toen ik het hoofdstuk van mijn boek had uitgelezen, ben ik naar de stad gegaan zonder concreet plan. Het is altijd een verrassing of je in tram 7 of tram 2 zit (7 stopt bij café Jak Lusk en stopt dus aan de rand van de stad – en 2 gaat door de stad heen, dus kan je verder naar de andere kant van de stad; deze nemen we altijd naar school). Ik had tram 7 dit keer en stapte dus bij Jak Lusk uit (en nee, ik heb geen acai bowl gehaald, hoewel ik dit graag wilde haha) en ben door de stad via het UNESCO-beeld en het andere plein naar het parkje gelopen. Ik heb even op een bankje uitgerust en ging weer verder met de reis. Ik besloot vandaag dan eindelijk eens de kathedraal van Olomouc te bekijken. Ik heb hem alleen op afstand kunnen bewonderen, maar de ingang heb ik nooit kunnen vinden (speciaal voor jou, mam, haha!). Toen ik het hoekje van de kerkstraat omkwam, keek ik echt mijn ogen uit. Ik wist dat het een groot gebouw was, maar dit ging mijn fantasie te boven. Het was een majestueus gebouw dat erg alleen stond en niet bewonderd werd. Er kwamen twee mensen uit toen ik erin ging en daar was ik na vijf minuten ook alleen. De binnenkant was erg donker, maar alles was alsnog goed te zien. De muren vond ik enorm speciaal: ze waren beschilderd met allerlei tekens en patronen; van beneden naar boven. Op de een of andere manier ben ik altijd erg geinteresseerd in kerken, ook op school, dus misschien wordt dit wel mijn vakgebied! Ik vind het veel te interessant waarom de architectuur is hoe het is en het feit dat hiet honderden jaren geleden zo veel levendigheid was, is onvoorstelbaar. En nu was ik hier alleen. Met mijn iPhone en laptop in mijn totebag. Het moet niet gekker worden!
Buiten was het wat warmer dan binnen en ik liep naar een van mijn favoriete cafés “Miss Sophie’s” voor mijn kaneelthee! Hier heb ik de verhaaltjes van gisteren (whoops) en vandaag geschreven. Hier reageerde Lucile ook op mijn idee voor Brno en vond ze het geweldig! Verder heb ik nog wat aan mijn ‘Dia de los Muertos’-presentatie gewerkt, en ben ik wat boodschapjes gaan doen. Ik ging voor de peren, maar helaas waren die zo zacht als een teddybeer, dus ben ik met een hoop tomaatjes en druiven naar buiten gekomen. Ook niet verkeerd.
De tram kwam precies aanrijden toen ik bij Palackeho stond en thuis heb ik een relaxte avond gehad. Ik heb de betalingen gedaan die ik moest doen, spullen voor morgen klaargelegd, heerlijk gegeten en mijn lievelings Koreaanse serie gekeken die ik vroeger met Hakvoort keek. Verder nog wat geappt en ik ben heerlijk gaan slapen.